Catherine Lacey (1)

Geen idee waarom maar ik zag er heel erg tegenop om dit boek te gaan lezen. Daarom bleef het vanaf 2018 op mijn plankje met nog te lezen boeken staan. Maar nu is het vakantie en heb ik de ruimte in mijn hoofd om toch weer eens aan een echt literair werk te beginnen en dat is me zeker niet tegengevallen.

Het boek is opgedeeld in drie delen. Bij het lezen van het eerste deel wilde ik eigenlijk niet stoppen met lezen, zo intrigeerde het me. Het verhaal draait om Mary, die zich heeft losgemaakt van haar zwaar religieuze familie op het platteland en uiteindelijk via opvang door een tante, nu als volwassene in de grote stad terecht is gekomen om daar te overleven. Haar hartsvriendin zoekt het in de alternatieve hoek en als zijzelf allerlei lichamelijke klachten heeft, komt zij bij een therapie terecht waar met energetische velden, chanten en de meest ingewikkelde lichamelijk houdingen gewerkt wordt. Het lijkt haar goed te doen maar verder heeft ze er niet echt een mening over.
En dat was precies wat bij mij een unheimisch maar tegelijkertijd intrigerend gevoel opriep.

In het tweede deel wordt beschreven hoe Mary haar extra geld voor de therapie verdient. Ook dit is met een bepaalde mate van mysterie omringt. Terwijl zij behangen wordt met allerlei meetapparatuur, wordt zij geacht bij een beroemde acteur/producent (die zij niet kent omdat ze nooit televisie kijkt) de rol van Emotionele Vriendin te spelen waarvan zij het script van te voren heeft gekregen. Vooral het feit dat zij niet beïnvloed is door de media maakt dat haar reacties anders zijn dan die van anderen, zij heeft immers geen verwachtingen.
Dit deed mij gelijk denken aan dat wij als mens vooral in onze hedendaagse informatiestortvloed amper nog puur kunnen reageren. Het is een aanmoediging om deze informatiestroom in te dammen, iets wat ik ook meer wil gaan doen door minder uren achter een scherm door te brengen.

Uiteindelijk komt ze in het derde deel los van zowel de therapie als de baan als Emotionele Vriendin waarbij het bij alle twee nooit helemaal duidelijk wordt wat daar nu allemaal achter zat. Net zoals de hartsvriendin die plotseling is verdwenen en de moeder haar vraagt geen contact meer met haar op te nemen omdat zij nu ergens anders is.
In deze wereld van onduidelijkheid is er ook nog de ik, Mary die vroeger een andere naam had, en haar leven nu verder leeft met nog steeds de vele vragen die zij over het leven heeft.

Dit boek laat me achter in een licht verwarde toestand en een somber gevoel zonder dat het deprimerend is. Het voelt als zwemmen in het niets en dat dit ook oké is alhoewel ongemakkelijk.… (meer)

Normaliter zou ik een boek als deze in de oorspronkelijk taal, namelijk het Engels, lezen. Maar omdat ik de uitgeverij Das Mag graag steun heb ik dit boek in de vertaling gekocht. En of het de oorspronkelijke tekst is of de verdiensten van de twee vertalers, is iets waar moeilijk achter te komen is, maar het taalgebruik voelt zeer natuurlijk aan terwijl de auteur nog wel eens met de taal wil spelen. Zoals in een zin waarin een orgel orgelt, daar kan ik enorm van genieten. Op zo'n orgel wordt niet zomaar wat gespeeld, nee daar wordt mee georgeld.

Het verhaal is zo opgebouwd dat je als lezer als vanzelf meegaat in de reis die de ik-persoon maakt terwijl je steeds kleine brokjes van de voorgeschiedenis krijgt toegeworpen. Op zich niet bijzonder origineel maar in dit verhaal weer bijzonder effectief. Het gaat namelijk om een vrouw die opeens besluit bij haar man weg te gaan en als Amerikaanse in Nieuw Zeeland belandt. Ze kan zelf moeilijk onder woorden brengen wat het nu precies geweest is dat ze daar terecht is gekomen en op een gegeven moment dacht ik dat ze de realiteit helemaal uit het oog ging verliezen. Als lezer wilde ik mij proberen vast te grijpen aan dat wat er dan nog wel de werkelijkheid lijkt te zijn en daarmee voel je de ik-persoon haar worsteling. Knap geschreven en een hele belevenis om met mee te maken.

Toch heb ik ergens nog het gevoel dat ik iets mis, alleen weet ik niet wat dat is. En misschien hoort dat nou ook juist bij dit boek. Het gevoel dat je nooit de vinger op de zere plek kunt leggen want er is altijd weer een andere plek die je daarvan afleidt en die het dan ook weer net niet is.… (meer)