Manu Larcenet

Scheurkalender voor mensen met een ziel
Toen de albums van De Dagelijkse Worsteling uitkwamen medio jaren 2000 waren we vooral heel druk bezig met zelf een jonge dertiger te zijn die worstelde met dezelfde vragen als Marco, het hoofdpersonage. Daarom is de reeks aan ons wat voorbijgegaan. We hadden het te druk met ons eigen leven, onze eigen beslommeringen om die van een strippersonage erbij te nemen. Vooral omdat zijn sores te hard op de onze leken. Wat is mijn plaats in de wereld, hoe moet ik me als zoon gedragen, als echtgenoot en partner, laat staan als vader? Ben ik nog steeds een wildebras met een mening, of heb ik door dat meningen zoals in de boude uitspraak als aarsopeningen zijn: iedereen heeft er wel een? We hebben enkele van de Angoulême-winnende albums gelezen en waren ze weer vergeten. Nu komen ze in een integrale terug, en voor wie ze niet kent of vergeten is, geldt geen excuus meer.

Manu Larcenet beschouwt de schoonheid van het alledaagse en het alledaagse van het schone in dit bedrieglijk luchtig beginnend werk. En al snel is de trage vertelling over hoe Marco in het reine probeert te komen met zijn eigen angsten en het leven tout court veel dieper en schrijnender dan verwacht. Nu we ook meer kijk hebben op zijn werk is het gemakkelijk er zijn stokpaardjes uit te halen: geestesziekheid, vogels, marteling, verstilde beelden, knorrige koppen. Laat je dit echter niet afschrikken, het is geen Blast of Het Verslag van Brodeck, waar de horror van elke pagina druipt. Dit is een bitterzoete vertelling. Elke pagina staat er wel een zin of een momentopname waar je langer kan blijven bij stilstaan en mijmeren. Zoals een scheurkalender van De Druivelaar, maar dan voor mensen met een ziel.

In één ruk was de integrale van meer dan 200 pagina’s voorbij, maar de ideeën, beelden en personages zullen nog enkele weken in ons hoofd spelen. En als dat niet het teken van een uitstekende strip is, dan weten we ’t ook niet meer.

WIM DE TROYER… (meer)

Gruwelijk en prachtig
Wie in een klein dorp is opgegroeid, kent het gevoel. Het gevoel dat iedereen iedereen kent en dat het dorp, de gemeenschap, een entiteit op zichzelf is. En niet noodzakelijk een goedaardige entiteit. Brodeck zal dit beamen.

In een geïsoleerd dorp, aan de Frans-Duitse grens, likt de mensheid haar wonden. Zeer verse wonden, want de Tweede Wereldoorlog is nog maar net gestopt met razen. Die oorlog heeft Brodeck opgekauwd, vermalen en geradbraakt, maar hij heeft het overleefd. Ten koste van zijn menselijkheid zou je kunnen zeggen. De horror van de kampen is net dat: het ontnemen van de mens zijn menselijkheid, hem reduceren tot beest. Tesamen met een oude vrouw, zijn echtgenote die weemoedige vreemde liederen zingt en zijn dochter woont hij in een huis net buiten het dorp. Getraumatiseerd, angstig. Wanneer een vreemdeling, "de anderer", in het dorp vermoord wordt, dwingt de gemeenschap Brodeck om hier verslag van te maken. Brodeck besluit twee versies te maken: één voor het dorp en één met de waarheid die wij hier te lezen krijgen.

Manu Larcenet verstript de bejubelde roman van Philippe Claudel met verweerde koppen, angstsfeer en claustrofobie. Hij neemt de tijd om in te zoomen op de details. En dat aan een uiterst traag tempo en met grote stijl. Verstilling en somberheid zijn hier sleutelwoorden. De verticale pagina's zijn meer dan een gimmick, ze dwingen onze blik om kleiner te kijken, om haast gebukt onder het lijden van Brodeck deze krasserige pentekeningen tot ons te nemen.

We hebben de roman van Claudel niet gelezen, maar wat Larcenet hier doet is grote, zeer grote klasse. Opmerkelijk is dat hier nergens voor het gemak gegaan wordt. Dit is een moeilijk, complex en aangrijpend verhaal. Larcenets tekeningen zijn gruwelijk en prachtig. Niet enkel verbeelden zij het verhaal, ze weerspiegelen de geest van het vertelde. De gruwel van het menszijn.
WIM DE TROYER --- april 2017… (meer)

Marco's wasmachine is stuk, zijn kat heeft een gebroken poot en hij moet een nieuwe baan zien te vinden. Bovendien krijgt hij tijdens het oppassen op zijn nichtje angstaanvallen en wordt zijn vader ernstig ziek. Wanneer hij zijn psychiater deze waslijst van problemen voorlegt, krijgt Marco het advies onmiddellijk te stoppen met de therapie. Na deze tegenslag probeert hij zijn leven terug op orde te krijgen door naar het platteland te verhuizen. Tot zijn vader zelfmoord pleegt. Dit stripalbum bundelt de reeds eerder verschenen vier delen van deze reeks.… (meer)