Andreï Makine
Auteur van Het Franse testament
Over de Auteur
Andrei Makine was born in Siberia in 1957. Although raised in the Soviet Union, he learned about France and came to love that country through the stories told by his French grandmother. He now lives in Paris himself, having been granted political asylum by France in 1987, and writes in French. His toon meer grandmother figures prominently in the autobiographical novel, "Dreams of My Russian Summers," for which Makine received both the Goncourt Prize and the Medicis Prize, becoming the first author to simultaneously receive both of these prestigious French awards. In the U.S., the English translation of "Dreams of My Russian Summers" has also received recognition, including the Boston Book Review Fiction Prize and the Los Angeles Times Best Book of the Year award. Andrei Makine is also the author of "Once Upon the River Love" and "The Crime of Olga Arbelina." (Bowker Author Biography) toon minder
Werken van Andreï Makine
My Armenian Friend 1 exemplaar
Bekenntnisse eines Fahnenträgers 1 exemplaar
No tempo do rio Amur 1 exemplaar
Présence de l'absence: une poétique de l'art 1 exemplaar
The women who waited 1 exemplaar
Gerelateerde werken
Tagged
Algemene kennis
- Gangbare naam
- Makine, Andreï
- Pseudoniemen en naamsvarianten
- Osmonde, Gabriel
- Geboortedatum
- 1957-09-10
- Geslacht
- male
- Nationaliteit
- Rusland (geboren)
Frankrijk - Land (voor op de kaart)
- France
Russia - Geboorteplaats
- Krasnoyarsk, Russia, USSR
- Woonplaatsen
- Novgorod, Rusland
- Opleiding
- Université de Kalinine (Littérature française)
Université d'État de Moscou (Doctorat ∙ Littérature française)
Université de la Sorbonne, Paris (Littérature russe, 1992) - Beroepen
- author
- Relaties
- Aucouturier, Michel (Directeur de thèse)
- Organisaties
- Université de Novgorod , Russie
Lycée Jacques-Decour, Paris, France
Science Politique,Paris, France
École Normale Supérieure, Paris, France
Académie française (Fauteuil N°5, 2016-03-03) - Prijzen en onderscheidingen
- Prix Prince Pierre de Monaco (2005)
- Korte biografie
- Andreï Makine est un écrivain d'origine russe et de langue française.
Dans les années 1980, il obtient un doctorat de l'Université d'État de Moscou après avoir déposé une thèse sur la littérature française contemporaine. Il collabore à la revue Littérature contemporaine à l'étranger (Cовременная художественная литература за рубежом), et enseigne la philologie à l'Université de Novgorod.
Au cours d'un voyage en France en 1987, il obtient l'asile politique, puis devient professeur de langue et de culture russes à Sciences Po et à l'École normale supérieure.
En 1990, il publie son premier roman, "La fille d'un héros de l'Union soviétique". Deux ans plus tard, il dépose une thèse de doctorat à la Sorbonne consacrée à l'œuvre de l'écrivain russe Ivan Bounine (1870-1953).
Il obtient la reconnaissance du public et de la critique avec son quatrième roman, "Le testament français", paru en 1995, pour lequel on lui décerne les prix Goncourt, Médicis et Goncourt des lycéens. L’obtention du Goncourt lui vaut, entre autres, d'obtenir la nationalité française en 1996, ce qui lui avait été préalablement refusé.
En 2001, il obtient le prix RTL-Lire pour "La Musique d'une vie" et, en 2005, le prix de la fondation Prince-Pierre-de-Monaco pour l'ensemble de son œuvre.
Toute l'œuvre d'Andreï Makine est écrite en français, sa langue seconde. Ses romans sont traduits dans plus d'une trentaine de langues.
En 2011, il révèle qu'il a publié des romans sous les noms de Gabriel Osmonde et Albert Lemonnier.
Le 3 mars 2016, il est élu membre de l'Académie française au premier tour, au fauteuil occupé précédemment par Assia Djebar.
Andreï Makine vit à Paris.
Leden
Discussies
Andrei Makine in Fans of Russian authors (december 2011)
Besprekingen
Het leven van een onbekende man door Andreï Makine
Dit boek begon heel sterk, met een evocatie van het erg verwesterde/veramerikaniseerde leven in Rusland, na de instorting van het communistisch regime. Andreï Makine (zelf van Russische afkomst) laat de sjeesde schrijver-dissident Sjoetov vanuit Parijs naar Sint-Petersburg afreizen. Hij registreert er tot zijn afkeer hoe het land veranderd is. Dit is allemaal heel sterk in beeld gebracht. Maar dan, goed 100 bladzijden ver, krijgen we plots, en bijna tot het einde, het levensverhaal van George Volski, een oorlogsveteraan die in de tweede wereldoorlog het beleg van Leningrad onderging. Dit is in een heel andere toonaard verteld, over-sentimenteel, bijna zoals in de stijl van de patriottische sociaal-realistische films van de Sovjettijd. Vooral de band met zijn geliefde Mila wordt in de verf gezet, op overdreven-pathetische wijze. Alleen het schrijnend lot van de geteisterde bevolking van Leningrad, en de stalinistische vervolgingen die na de oorlog in volle hevigheid hervatten, geven nog een interessant documentair kantje aan dit boek. In veel opzichten – zeker qua structuur en stijl – is dit een wat uitgebreider doorslagje van een vroeg werk van Makine, De muziek van een leven. Neen, dit sprak me niet aan, en dat is spijtig, want de centrale boodschap van de auteur – laten zien hoe een kleine man zijn menselijkheid blijft houden te midden van ellende en kwade krachten – is best wel lovenswaardig.… (meer)
½
Deze eerste kennismaking met Andreï Makine was een tegenvaller. Ik vond dit boekje, eigenlijk niet meer dan een novelle, overdreven sentimenteel. Ik snap ook niet waarom Makine er een kaderverhaal van gemaakt heeft, alsof het tragische leven van muzikant Alexei Berg niet op zich kon staan. Alleen als een illustratie van het terreurbewind in de Sovjetunie heeft deze korte roman waarde.
Een Russische schrijver beleeft tijdens een in zijn ogen even decadent als nutteloos congres in Afrika opnieuw de nacht in het noorden van Angola waarin hij overgeleverd was aan de moordende willekeur van de Unita-strijders. Hij beschrijft dan het leven van zijn toenmalige medegevangene, de Angolese revolutionair Elias Almeida, die vanaf zijn elfde verwikkeld raakt in de opstand tegen de Portugezen en zijn leven verder als beroepsrevolutionair in dienst stelt van het geluk van zijn volk. Wij volgen hem op zijn omzwervingen naar Cuba en Moskou waar hij ideologisch en strategisch getraind wordt en verliefd wordt op de Russische Anna. Alvorens afgedankt door de Russen en ongewenst in zijn eigen vaderland te sterven in een vuurzee in Mogadishu, dringt tot hem het besef door dat de revolutie een utopie zal blijven als 'de nieuwe mens' nooit geleerd zal hebben wat liefhebben betekent. De ietwat cerebrale roman beschrijft tegen een achtergrond van chaos en gruwel in Afrika vooral hoe de vrijheidsstrijder zijn naïviteit verliest en geeft een satirisch portret van het zwaarwichtige, maar kluchtige confereren over postkoloniale problemen door 'revolutionaire toeristen die op safari gaan'.… (meer)
Het is midden jaren zeventig, maar in Mirnoe, een dorpje in het noorden van de Sovjet-Unie aan de Witte Zee, lijkt het alsof de tijd stil is blijven staan in 1945. Er wonen bijna alleen nog vrouwen van in de tachtig, weduwes van soldaten die niet of zwaar gewond uit de Tweede Wereldoorlog terugkeerden. Er is één jongere vrouw, de mooie, sensuele Vera, die op 16-jarige leeftijd haar geliefde uitgeleide deed naar het front, hem verzekerde dat ze op hem zou wachten en dat nu, na 30 jaar, nog steeds doet en voor de oude weduwes zorgt. In dit afgelegen dorp arriveert een jonge schrijver uit Leningrad, die uit liefdesverdriet over zijn trouweloze vriendin naar het noorden is gevlucht om er oude huwelijkse- en begrafenisrites vast te leggen voor het nageslacht. In plaats daarvan raakt hij gefascineerd door Vera.
In Leningrad verkeerde hij in dissidente vrijgevochten kunstenaarskringen waar veel drank vergoten werd en iedereen het met iedereen deed in naam van de vrijheid. In Mirnoe komt hij in een volstrekt andere wereld terecht. Dissidenten zijn er niet, want zelfs de Sovjets zijn het dorp vergeten. Het bestaan is karig en monotoon. Kunstenaars zijn er niet, alleen een Georgische vrachtwagenchauffeur die hier naartoe is verbannen en vindt dat je het vrouwen het best als gebruiksvoorwerp kunt behandelen (later wordt duidelijk waarom). Maar het grootste contrast met zijn leven in Leningrad is wel Vera, de vrouw die al een half mensenleven lang trouw is aan haar geliefde en daarmee het tegenovergestelde is van zijn eigen vriendin, die tijdens een feestje achter de onafgemaakte schilderijen hoorbaar de liefde bedrijft met een andere man.
Hij leert Vera beter kennen, ontdekt onverwachte aspecten van haar, maar steeds als hij denkt dat hij haar doorgrond heeft, blijkt dat hij er weer naast zat. Ze blijft een raadsel voor hem. Ik vind het erg mooi zoals Makine deze vrouw schildert, door steeds suggestieve, ogenschijnlijk tegenstrijdige stukjes van haar te laten zien, zonder haar bloot te leggen. Ook mooi weergegeven is de sfeer van het dorp en de omringende bossen waar de winter nadert.
Dit boek is net als Vera: moeilijk om helemaal vat op te krijgen, maar erg mooi en fascinerend. Er is symboliek, maar die ligt vooral onder de oppervlakte. Er is lyriek, maar van de bedekte, niet meest in het oog springende soort. Makine, van origine een Siberiër die naar Frankrijk uitweek en in Parijs een tijdlang het leven van een dakloze leidde, is in zijn nieuwe vaderland inmiddels een gevierd en gelauwerd schrijver. Ik zie hem geen bestsellerauteur worden, daarvoor zijn zijn boeken te subtiel, maar hij is wel al enige tijd één van mijn favoriete eigentijdse schrijvers en heeft die status met dit boek weer bevestigd.
http://annavangelderen.blogspot.com… (meer)
In Leningrad verkeerde hij in dissidente vrijgevochten kunstenaarskringen waar veel drank vergoten werd en iedereen het met iedereen deed in naam van de vrijheid. In Mirnoe komt hij in een volstrekt andere wereld terecht. Dissidenten zijn er niet, want zelfs de Sovjets zijn het dorp vergeten. Het bestaan is karig en monotoon. Kunstenaars zijn er niet, alleen een Georgische vrachtwagenchauffeur die hier naartoe is verbannen en vindt dat je het vrouwen het best als gebruiksvoorwerp kunt behandelen (later wordt duidelijk waarom). Maar het grootste contrast met zijn leven in Leningrad is wel Vera, de vrouw die al een half mensenleven lang trouw is aan haar geliefde en daarmee het tegenovergestelde is van zijn eigen vriendin, die tijdens een feestje achter de onafgemaakte schilderijen hoorbaar de liefde bedrijft met een andere man.
Hij leert Vera beter kennen, ontdekt onverwachte aspecten van haar, maar steeds als hij denkt dat hij haar doorgrond heeft, blijkt dat hij er weer naast zat. Ze blijft een raadsel voor hem. Ik vind het erg mooi zoals Makine deze vrouw schildert, door steeds suggestieve, ogenschijnlijk tegenstrijdige stukjes van haar te laten zien, zonder haar bloot te leggen. Ook mooi weergegeven is de sfeer van het dorp en de omringende bossen waar de winter nadert.
In this remote corner of the Russian North I had expected to discover a microcosm of the Soviet age, a caricature of this simultaneously messianic and stagnant time. But time was quite simply absent from these villages, which seemed as if they were living on after the disappearance of the regime, after the collapse of the empire. What I was passing through was, in effect, a kind of premonition of the future. The vestiges of History had been eradicated. What remained were the gilded slivers of the willow leaves on the dark surface of the lake, the first snows that generally came at night, the silence of the White Sea, looming beyond the forests. What remained was this woman in a long military greatcoat, following the shoreline, stopping at the mailbox where the roads met. What remained was the essence of things. (p. 42-43 van de Engelse vertaling)
Dit boek is net als Vera: moeilijk om helemaal vat op te krijgen, maar erg mooi en fascinerend. Er is symboliek, maar die ligt vooral onder de oppervlakte. Er is lyriek, maar van de bedekte, niet meest in het oog springende soort. Makine, van origine een Siberiër die naar Frankrijk uitweek en in Parijs een tijdlang het leven van een dakloze leidde, is in zijn nieuwe vaderland inmiddels een gevierd en gelauwerd schrijver. Ik zie hem geen bestsellerauteur worden, daarvoor zijn zijn boeken te subtiel, maar hij is wel al enige tijd één van mijn favoriete eigentijdse schrijvers en heeft die status met dit boek weer bevestigd.
http://annavangelderen.blogspot.com… (meer)
Lijsten
Translingualism (1)
Prijzen
Misschien vindt je deze ook leuk
Gerelateerde auteurs
Statistieken
- Werken
- 38
- Ook door
- 1
- Leden
- 4,087
- Populariteit
- #6,158
- Waardering
- 3.8
- Besprekingen
- 120
- ISBNs
- 336
- Talen
- 25
- Favoriet
- 17
