Graham Marsh
Auteur van Blue Note: The Album Cover Art
Over de Auteur
Graham Marsh is a graphic designer who has already collaborated with Tony Nourmand on Film Posters of the 50s, the 60s, the 70s as well as Hitchcock Poster Art. (Bowker Author Biography)
Reeksen
Werken van Graham Marsh
Denim: From Cowboys to Catwalks: A Visual History of the World's Most Legendary Fabric (2002) 14 exemplaren
S20 - Graham Marsh - Company Profile 1 exemplaar
Gerelateerde werken
Game, March 1977 (Volume 4, Number 3) — Illustrator — 1 exemplaar
Tagged
Algemene kennis
- Geslacht
- male
Leden
Besprekingen
Misschien vindt je deze ook leuk
Gerelateerde auteurs
Statistieken
- Werken
- 18
- Ook door
- 2
- Leden
- 535
- Populariteit
- #46,549
- Waardering
- 4.2
- Besprekingen
- 4
- ISBNs
- 38
- Talen
- 3
U begrijpt dat de foto’s afbeeldingen betreffen van de platenhoezen van Blue Note en er is een goede reden om zo’n boek uit te brengen. Dat is namelijk de ontwerper van het merendeel van die hoezen, Reid Miles (1927-1993). Hij was een grafisch ontwerper en fotograaf en werd bij het tijdschrift Esquire weggeplukt door de oprichters van Blue Note, Francis Wolff en Alfred Lion. Dat was niet voor niets, want Miles zou ruim 500 albumhoezen voor Blue Note ontwerpen. Over Miles;
An avid classical music fan, he relied on Blue Note chief Alfred Lion to describe the mood and intent of each album. He then created an endless array of pin-sharp graphic designs, often combined with Francis Wolff’s photographs, that over the next eleven years transcended mere commercial considerations, gave the distinctive Blue Note look and became an art form in its own right.
Het boek gaat verder met wat tekst over de geschiedenis van Blue Note en het feit dat de hoezen de tijdgeest zo goed weergaven. We krijgen zelfs aparte hoofdstukken over de kleding die te zien is in sommige ontwerpen, zoals een ‘Oxford button-down’-shirt of ‘Weejun loafers’, waar pianist Thelonious Monk op zou lopen.
Wat maakt die hoezen nu zo bijzonder? Voor mij is dat voornamelijk het kleurgebruik en de typografie. Sommige ontwerpen zijn duidelijk te herkennen door grote foto’s van de artiest in het blauw, rood of groen. Dat spaarzame gebruik van kleur geeft de hoezen een bepaalde sfeer waar ik erg van houd. Miles over kleur;
‘It didn’t mean you had to have full colour – two colours didn’t hurt that product at all. The few full colours I did were not as strong as the ones with black and white and red.’
Later zou hij andere onderwerpen pakken, zoals zijn prachtige hoezen met auto’s, waarin hij opviel door zijn aparte camerastandpunt. De hoes van het album A New Perspective van trompettist Donald Byrd, met een in het oog springende koplamp van een Jaguar vindt hij zelfs zijn best geslaagde ontwerp. Ook de hoezen waarin Miles zich uitleeft in typografie, hij was tenslotte grafisch ontwerper, spreken mij erg aan, zoals de hoes van organist Larry Young met het album Unity. En organist met drie andere bandleden in een prachtalbum waarin volgens Young ‘alles paste’. Met vier oranje stippen in de letter U geeft Miles precies dat aan in zijn ontwerp.
Met die typografie gebruikt hij niet altijd foto’s meer, soms tot afgrijzen van Francis Wolff. Ook als hij alleen een tas gebruikt op de hoes van het album van saxofonist Jackie McLean zegt Reid Miles;
‘Jackies Bag. Frank hated that…there was no photograph!’
Toch was het vertrouwen dermate groot dat Reid zijn gang kon gaan. Hij was niet ongevoelig voor de tijdgeest en net zoals wij hier albumhoezen kenden met dames op de voorkant die niets met de muziek of artiesten van doen hadden (u weet wel, de hoezenpoezen van Annie M.G. Schmidt), gebruikte Miles gedurende een periode ook Afro-Amerikaanse dames om de waar aan te prijzen.
Een interessant deel zijn nog de hoezen die Reid ontwierp speciaal voor de Japanse markt. Dat was een grote afzetmarkt dus dat was de investering waard. Die hoezen werden dus niet voor mondiaal gebruik geprint en zijn nu ware collector’s items.
Het is een boek waar je snel doorheen bladert vanwege het vele fotowerk maar als liefhebber heb ik er van genoten. Ik miste wel het werk van de periode voor Reid Miles, want ik ben zeker ook fan van de Blue Note-hoezen die ontworpen zijn door Paul Bacon, maar die zullen vast nog wel ergens in een boek opduiken.… (meer)