Charlotte McConaghy

Ietwat merkwaardig verhaal met een aantal verhaallijnen. Inti probeert in Schotland weer wolven te introduceren, dit stuit vanzelfsprekend op intens verzet van de bevolking.
Inti is door haar vader opgevoed in Amerika, in Brits Colombia en in Alaska, kent het leven in het Bos,
Aggie is haar tweelingzus, een dermate getraumatiseerde vrouw dat ze niet spreekt, hun verhouding is geheel symbiotisch.
Aggie was getrouwd en haar man mishandelde en terroriseerde haar.
Inty komt in Schotland ook weer een door de echtgenoot mishandeld vrouw tegen. Haar man wordt op een nacht door Inty gevonden, ze denkt dat hij gedood is door Duncan, de man waar ze tegen wil en dank houdt, en daarom begraaft ze de man.
De wolven doen het goed, ze krijgen jongen, maar er wordt een wolf neergeschoten door een boze boer en het lijkt erop of een wolf de dode man gedood heeft. Inty besluit de wolf te doden, om zo de andere wolven te beschermen zodat het halve dorp niet op ze gaat jagen. Inmiddels is ze zwanger van Duncan, ze wil eigenlijk het kind niet.. ze bevalt midden in de kou in het Bos, de wolven komen haar een nacht warm houden.
Het is een intrigerende verhaal, vind ik, wel heel veel met “oer” erin, krachten, gevoelens, instinct waardoor het een beetje tè is zo nu en da;, naar mijn smaak. Het heleverhaal over de wolven sprak me wel erg aan.… (meer)

Ooit waren er wolven. Door: Charlotte McConaghy.

Wat een geweldig boek. Wow! Vlucht (McConaghy’s vorige boek) was ontzettend goed maar Ooit waren er wolven is nog beter. Je zou het kunnen vergelijken met Where the Crawdads sing, ik hoop trouwens dat het ook verfilmd wordt; een boek dat alles heeft. En prachtige natuur, en een sterke vrouw, én gewelddadige mannen, trauma, liefde, het zoeken naar een moordenaar (mens of dier),…

Het extra pluspunt van Ooit waren er wolven zijn de wolven zelf. Oh man, wat hou ik van wolven en wat hou ik van boeken over wolven. Inti Flynn komt naar de Schotse Hooglanden als verantwoordelijke van een team dat wolven probeert te herintroduceren om de natuur te herstellen, te herwilderen. Zoals overal zijn er tegenstanders van de wolven, en algauw wordt het een bittere strijd, zeker na het verdwijnen van een boer…

Naast problemen met de plaatselijke bevolking heeft Inti met nog meer demonen (uit het verleden) af te rekenen. Doorheen het verhaal komen we meer en meer te weten over haar verleden en dat van de mensen rondom haar. Dat maakt het verhaal nog spannender, aangrijpender. Het kruipt onder je huid en laat je niet meer los. Als een verslaafde wil je verder lezen. De ene heftige plotwending volgt de andere op, je begint jezelf een politie-inspecteur te voelen, op zoek naar de waarheid,… Er komen morele dilemma’s aan bod die je hoofd doen tollen. Bloed en geweld, vrouwenhaat, wolvenangst worden afgewisseld met prachtige momenten bij de wolven, immens mooie landschappen en ontroerende, fragiele interacties.

McConaghy heeft een prachtige ode aan de wolven, de natuur en haar beschermers geschreven. Vol intense portretten van mens, dier en natuur. Het boek is een thriller, liefdesverhaal, feministisch/activistisch pleidooi, meeslepend relaas van een krachtige boeiende vrouw en psychologisch portret in één. Bij uitstek al één van de beste boeken van 2022!… (meer)

Vlucht. Door Charlotte Mcconaghy.

Wat een debuut. Dit boek heeft me omvergeblazen. Het is super intens. Intens donker, triest, hard, pijnlijk. Maar ook intens liefdevol, passievol, hoopgevend, ontroerend. Vlucht leest als een spannend boek, een memoir, een dagboek, een reisverhaal en een dystopie in één. Elk woord, elke letter is helemaal op zijn plaats. Mooi, mooi, mooi.

Door een massa-extinctie zijn bijna alle dieren uitgestorven. Franny, ornithologe, zet alles op alles om de (laatste) trek van de noordse sternen te volgen. Ze kan Ennis, de kapitein van de Saghani, overtuigen om haar mee te nemen door hem te beloven dat deze vogels hem naar een grote visvangst zullen leiden. Je voelt aan alles dat er meer achter zit. Voor Franny, maar ook voor Ennis. Eigenlijk heeft iedereen aan boord van de vissersboot wel een eigen reden om mee te gaan…

Hoe verder ze op weg gaan, hoe verder we via herinneringen en brieven teruggaan in het donkere verleden van Franny. Het volgen van de sternen, het ontrafelen van het verleden, beide zijn spannende verhaallijnen die je aan het boek geluisterd houden. Maar niet spannend als in één of ander flauwe thriller. De personages zijn stuk voor stuk (falende) mensen van vlees en bloed. Ze maken (foute) keuzes, twijfelen, hebben de moed niet, voelen een drang om te dwalen, houden hartstochtelijk veel van het leven (al beseffen ze dat vaak zelf niet eens).

De massa-extinctie, die zich in een wereld als de onze afspeelt, geeft het boek een extra pijnlijk kantje, het houdt ons een spiegel voor. Rauw, ruw, ongepolijst, compromisloos, intens; zo zou je de meeste personages uit het boek kunnen omschrijven. Geen makkelijke mensen en toch nestelen ze zich heel snel in je hart. De natuur, vooral de zee, is een indrukwekkend mooi extra personage. Met oog voor schoonheid en detail maar ook met kennis en boordevol liefde beschreven.

Ik zou nog zo veel over dit meesterwerk kunnen schrijven maar lees het gewoon zelf. Laat je veroveren.… (meer)