Linda Olsson

Herinnering aan de liefde door Linda Olsson

Net als iedereen dachten we dat we heel bijzonder waren.

Marion Flint, een Zweedse arts woont al 15 jaar helemaal alleen in een huisje aan de kust van Nieuw-Zeeland. Waar ze vroeger echt werkte als arts in een huisartsenpraktijk treedt ze nu enkel nog maar op als waarnemer. Haar bestaan is eenzaam maar daar kiest ze bewust voor. Op het strand houdt ze zich bezig met dingen verzamelen en foto’s nemen van de zee.
Ze is op zoek naar samenhang, heelheid en veerkracht.

Haar eenzaamheid wordt enkel onderbroken door Ika, een zevenjarig jongetje dat ze op het strand ontmoet. Ika is een beetje vreemd maar al snel ontwikkelen ze een routine samen. Elke donderdag komt hij naar haar en maakt ze soep voor hem. Ze werken gezamenlijk aan een groot project en oefenen op de piano. Als dit al een jaar aan de gang is komt alles in een stroomversnelling…
Ika gaat meer en meer deel uitmaken van haar leven en zorgt er ook voor dat Marion meer en meer over haar eigen verleden gaat nadenken.
Waar ze vroeger enkel de speciaal bewaarde herinneringen af en toe naar boven haalde (om ze niet kwijt te spelen) komt er nu meer en meer naar boven. Zelfs dingen die ze dacht vergeten te zijn.

Het verhaal van Marion en Ika wordt afgewisseld met herinneringen aan vroeger en zo komen we langzaam aan meer te weten over Ika maar ook over de kleine Marion.
Het wordt ook duidelijk dat haar gevoelens over Ika en haar beslissingen omtrent hem sterk beïnvloedt worden door haar eigen verleden.
Zoals George, de buurman zegt: ‘Als je beslissingen in je eentje neemt, loop je het meeste risico dat het verkeerd gaat.’

Marion is een wijze vrouw, vol filosofische mijmeringen (ik heb dan ook veel onderlijnd in dit boek) en toch ontbrak er iets in haar leven. Als het verhaal begint lijkt zij alles op een rijtje te hebben maar langzaam aan zien we haar worstelingen en pijn.
Door Ika en alles wat hij in gang zet beseft Marion dat ze gefunctioneerd heeft, maar niet geleefd. Want onze herinneringen vormen ons, bepalen ons en door ons af te sluiten van de slechte sluiten we ons ook af van de goede. We moeten ons openstellen, kwetsbaar zijn en het leven zijn gang laten gaan.

Herinnering aan de liefde is soms een pijnlijk maar bovenal een wijs boek.
Een boek vol vriendschap en liefde. Liefde in vele vormen, net als in het echte leven.

Herinnering aan de liefde leest bijzonder vlot en staat bovendien vol pareltjes van zinnen.
Een boek om te koesteren.… (meer)

Verhaal over de vriendschap tussen een oude en een jonge vrouw die mekaar gedurende zes maanden (maart-november) als buren leren kennen. Beiden ongelukkig door hun levenslot dat omzichtig en geleidelijk aan uit de doeken wordt gedaan. Rustig voortkabbelend, de heerlijkheden van de Skandinaafse natuur, het landschap, de vossebessen, de wilde aardbeien, de zomeravonden bekroond met eenvoudige etentjes samen of picknicks op een open plek in het bos. Aan het einde van het boek komen beiden min of meer in het reine, tot vrede met zichzelf. Mooi. Dit lezen geeft je een goed gevoel. Geschikt op op een mindere dag nog een fragmentje uit te herlezen en te relativeren.… (meer)

Een verhaal, waarvan vooral de sfeertekening boeiend is. Het verhaal vertelt niet meer en niet minder dan over de ontmoeting van een oude en een jonge vrouw, die in twee eenzame huizen tegenover elkaar komen te wonen. Om beurten eten ze bij elkaar en ze wandelen. Het grootste gedeelte van het boek is dat het zo ongeveer. Even is er iets meer verhaal: de oude vrouw vertelt haar grote geheim. En de jonge vrouw het verhaal van haar verongelukte liefde. Daarna kabbelt het verhaal weer verder, op een dromerige manier. Wat vooral opvalt is het feit, dat uitgebreide natuurbeschrijvingen en de mededelingen over de gezamenlijke etentjes nu eens niet vervelen! Werkelijk prachtig geschreven relaas van de vriendschap tussen een oudere en jongere vrouw. Vrij kleine druk.. - T. van Oirschot-Sparla

--------------------------------------------------------------------------------

© NBD/Biblion, 2002-2007
… (meer)