Karl-Heinz Ott

Karl-Heinz Ott (° 1957) was voor mij een nobele onbekende, maar is in het Duitse taalgebied toch blijkbaar wel een klinkende naam, vooral als dramaturg. Dat laatste blijkt zeker uit dit korte boekje (amper iets meer dan 100 bladzijden), dat vooral compositorisch heel sterk is: de hele tijd kijken we met de 62-jarige Duitse vrouw, Sonja, uit over de zee, aan de kliffen van Wales, in het Verenigd Koninkrijk, en we volgen haar meanderende mijmeringen die teruggaan tot haar jeugd, maar vooral tot de periode dat ze met haar man Bruno een sterrenrestaurant bestierde aan de Bodensee, in het zuiden van Duitsland. Ott zet al meteen de toon: “ik zou kunnen springen”, zodat je weet dat je geen opwekkend verhaal gaat krijgen. En dat blijkt ook, de droefgeestigheid druipt van elke zin. De herinneringen van Sonja komen af- en aangespoeld, als golven van de zee, en eindigen op de niet mis te verstane boodschap: “en elke ochtend ligt ze daar weer, de zee, in haar eindeloze onverschilligheid”. Hoewel je mondjesmaat wat meer inzicht krijgt in het drama van Sonja’s leven, is dit zeker geen ontwikkelingsroman. In die zin valt dit kleinood als verhaal wel tegen. Maar als stilistische oefening kan het zeker tellen.… (meer)