Afbeelding van de auteur.

Ilja Leonard Pfeijffer

Auteur van Grand Hotel Europa

47+ Werken 1,753 Leden 68 Besprekingen Favoriet van 4 leden

Over de Auteur

Werken van Ilja Leonard Pfeijffer

Grand Hotel Europa (2018) 405 exemplaren
La Superba (2013) 308 exemplaren
Monterosso mon amour (2022) 205 exemplaren
Alkibiades (2023) 114 exemplaren
Peachez, een romance (2017) 74 exemplaren
Brieven uit Genua (2016) 71 exemplaren
Rupert een bekentenis (2002) 62 exemplaren
Het grote baggerboek roman (2004) 56 exemplaren
Het ware leven, een roman (2006) 38 exemplaren
Idyllen nieuwe poëzie (2015) 23 exemplaren
Giro giro tondo, een obsessie (2015) 20 exemplaren
De Griekse mythen (2010) 19 exemplaren
Het glimpen van de welkwiek (2001) 14 exemplaren
Dolores (2002) 7 exemplaren
Flitsfictie (2017) 5 exemplaren
Stemmen van Den Haag (2013) — Redacteur — 5 exemplaren
Van de vierkante man: gedichten (1998) 5 exemplaren
Minister Kwist (2013) 5 exemplaren
Oude & nieuwe Leidsche : verhalen van een stad (2009) — Redacteur — 4 exemplaren
Harde feiten (2010) 3 exemplaren
Gelukszoekers (2015) 2 exemplaren
First Person Futures in Pindar (1999) — Auteur — 1 exemplaar
Dodendans 1 exemplaar
Karakters 1 exemplaar
Sonnetten 2018 1 exemplaar
Malpensa (2008) 1 exemplaar
Pfeijffer Ilja 1 exemplaar

Gerelateerde werken

Dozijntje Nijntje (2015) — Verteller — 1 exemplaar

Tagged

Algemene kennis

Leden

Besprekingen

Taalvaardig, eloquent en zwierig in de stijl die we van Pfeijffer kennen. Erg interessante bespiegeling rond creativiteit en hoe deze de literatuur, de universiteit, ja zelfs de wereld kan redden. De AI gegenereerde omslagfoto leidt Pfeijffer tot: "... ware het niet dat mijn ervaringen met AI Generators interessante inzichten verschaffen over de aard van creativiteit. Het creatieve proces wordt slechts zeer ten dele door de schepper gestuurd en bepaald. De wil van de maker zet het proces in gang, maar de creativiteit komt grotendeels voort uit de verrassingen waarvoor de onwillige materie hem bij voortduring stelt en uit zijn bereidheid om die momenten waarop hij uit koers wordt geslagen te beschouwen als potentieel spannende avonturen. De controle van de schepper over zijn scheppingsproces manifesteert zich niet als totale overheersing van de materie, die de neiging heeft om zich telkens aan zijn controle te onttrekken, maar slechts als instantie die beslist welke verrassingen productief zijn en welke niet." (p. 27) Langs deze weg deelt Pfeijffer nog eens hoe het proces van het schrijven van een roman bij hem verloopt.… (meer)
½
 
Gemarkeerd
rvdm61 | Feb 11, 2024 |
Ik had het Boekenweekgeschenk van dit jaar nog liggen en omdat ik een liefhebber ben van de boeken van Ilja Leonard Pfeijffer, was ik ook benieuwd naar Monterosso mon amour. Het blijkt nogal eens lastig om in zo’n 90 pagina’s een onderhoudend verhaal te schrijven maar Pfeijffer is wat mij betreft daarin geslaagd.

Het thema van de Boekenweek 2022 is Eerste liefde en daar draait het om in dit boek. Carmen is de vrouw van een gepensioneerde diplomaat en zo rond de zestig jaar. Kinderen hebben ze niet en ze vindt eigenlijk dat ze een weing opzienbarend leven heeft geleid;

Ik heb over de wereld gereisd zonder de wereld te zien, ik heb tennisballen in een net geslagen en sherry ontdekt, ik ben zomaar opeens oud geworden zonder daarvoor moeite te doen.

Ze organiseert lezingen voor de plaatselijke bibliotheek, is verder niet ongelukkig maar het grote gebaar ontbreekt gewoon. Als op één van die lezingen de schrijver Ilja Leonard Pfeijffer optreedt en spreekt over het Italiaanse Monterosso, denkt Carmen terug aan haar eerste liefde die ze daar ooit ontmoette.

Kinderen waren ze nog en Carmen en Antonio waren onafscheidelijk op hun vakantie. Ze hebben onder water zelfs hun eerste zoen uitgewisseld. Na die lezing besluit Carmen alleen naar Monterosso te gaan voor een korte voorjaarsvakantie. Haar man Rob vindt het allemaal prima.

Eenmaal daar aangekomen vindt ze snel de online besproken Bed & Breakfast van Tiziana. Ze raken in gesprek, ook over die eerste liefde en Tiziana wordt enthousiast en wil Antonio voor haar vinden. Daar was het Carmen nu niet om te doen, hoewel ze ooit had beloofd om terug te keren naar Monterosso;

‘Echt, Tiziana, het is goed zo…Ik heb geen enkele behoefte om mij in mijn nadagen op te dringen aan een Italiaanse heer van min of meer mijn leeftijd die zijn eigen leven heeft, met hypotheeklasten, huisdieren, pensioenpremies en waarschijnlijk ook een vrouw, en die er met zekerheid niet op zit te wachten om het wrede verval waaraan een vroegere vakantieliefde ten prooi is gevallen met eigen ogen te aanschouwen.’

Dat mag zo zijn, ondertussen is Carmen natuurlijk wel naar de zee gegaan en heeft daar een jongen ontmoet, Oronzo, die haar doet denken aan de jonge Antonio. Oronzo trekt even bij Carmen en Tiziana in het Bed & Breakfast in, omdat de oma waarbij hij woont opgenomen is in het ziekenhuis vanwege een virus dat ineens overal heerst. Door dat virus zijn er ook beperkingen en kan Carmen niet terug naar Nederland vliegen. De actualiteit is keurig in het verhaal opgenomen.

De lijntjes komen in het verhaal uiteindelijk keurig bij elkaar. Misschien ziet u hem aankomen, misschien niet maar het leest prettig weg. De leuke twist zit op het einde, als Carmen weer naar huis vliegt. Op het vliegveld van Genua ziet ze, u gelooft het niet, de schrijver Ilja Leonard Pfeijffer weer;

Hij ziet haar niet. Hij is te druk met zijn espresso en met het negeren van het gewone volk.

Natuurllijk zitten ze naast elkaar en komen ze met elkaar in gesprek. Ze herinnert hem aan de lezing in de bibliotheek én aan het feit dat ze voorkomt in één van zijn boeken, de relatie gaat nog veel verder terug. Uiteindelijk is de les dat alles op een misverstand berust.

Ik ben niet altijd enthousiast over de Boekenweekgeschenken maar ik heb dit met plezier gelezen. Het is onmiskenbaar Pfeijffer en het bevalt me dat hij zichzelf met enige zelfspot opvoert in het boek.
… (meer)
½
 
Gemarkeerd
Koen1 | 12 andere besprekingen | Dec 29, 2023 |
Geen man zal ooit een groot man zijn als hij niet ook een vrouw durft te zijn

Het is een uitspraak van Alkibiades, de hoofdpersoon in de historische roman van Ilja Leonard Pfeijffer. Op die uitspraak zal ik nog terugkomen maar eerst wat achtergronden over dit nieuwe werk van Pfeijffer, een lijvig boek met een kleine 800 pagina’s aan leeswerk, afhankelijk van wat u allemaal tot u wenst te nemen.

Pfeijffer is opgeleid als classicus en hij liep al langere tijd rond om een roman over Alkibiades te schrijven. Hij heeft er, getuige de literatuurlijst achterin het boek, heel veel research voor verricht en hoewel het een roman is, heeft hij het leven van Alkibiades zo getrouw mogelijk trachten weer te geven. In die zin is het interessant om ook de literatuurlijst door te nemen, want hij geeft er keurig aan wat historisch correct is en wat er aan zijn brein ontsproten is.

Wie was Alkibiades? Volgens de achterflap was hij de mooiste man van Griekenland. Een extravagante, geniale, opzienbarende, androgyne, biseksuele en omstreden politicus en strateeg van Athene tijdens de grote oorlog tegen Sparta. We hebben het dan over de periode van ongeveer 450 – 400 voor Christus.

Het verhaal is één grote terugblik door Alkibiades zelf, die in een klein dorpje in Phrygië, het huidige Turkije, zijn verhaal op schrift stelt en het richt aan de Mannen van Athene.

Alkibiades groeide op in de straten van Athene en de filosoof Sokrates was er zijn klankbord. Alkibiades baarde al opzien met zijn lange haren en mooie voorkomen, maar Sokrates hield hem een spiegel voor als hij met zijn grote ambities aan kwam. Ze leefden er in een jonge democratie en Pfeijffer gaat al snel in op de voor- en nadelen van zo’n staatsvorm en geeft weer welke andere politieke systemen er aan vooraf gaan of eruit voort kunnen komen. Als u de termen ‘nepparlement’ en ‘nepnieuws’ tegenkomt zijn de parallellen naar het heden snel gevonden.

Dit is een belangrijk thema in het boek. Alkibiades prijst de democratie maar zal ook zijn best doen om het ten gronde te richten. Zijn ambities zijn groot en hij is niet gespeend van enige arrogantie;

Ik had dat vredesakkoord vanaf mijn aanligbed met een kylix Kretenzische wijn in mijn hand kunnen dicteren, maar Kilias deed er een jaar over.

Hij trouwt met Hipparete en ze krijgen een zoon en een dochter. Hij kan goed praten met zijn vrouw en zij komt met de quote waar ik dit verhaal mee ben begonnen. Zij zou snel overlijden en Alkibiades laat zijn kinderen bij een voogd achter. Politiek gezien krijgt hij macht en hij wordt de grondlegger van het plan om Sicilië te gaan veroveren. Ze zijn van oudsher in oorlog met Sparta, maar als Sicilië wordt veroverd, daarna Italië en vervolgens het achterland, dan doet Sparta er helemaal niet meer toe, zo is de gedachte.

Alkibiades wordt echter door zijn tegenstanders binnen het democratisch proces verdacht van allerlei zaken waardoor hij teruggeroepen wordt en ter dood wordt veroordeeld. Dat laat hij zich niet gebeuren. Hij denkt aan de woorden van zjn vrouw, vermomt zich als dame en ontsnapt. Hij wijkt uit naar Sparta.

Daar maakt hij kennis met de Spartaanse manier van leven maar uiteindelijk zijn er goede redenen, die ik hier niet zal verklappen, waarom hij daar ook weg moet, ook al stond hij uiteindelijk in de gunst van de Spartaanse koning zelf. Zijn tweede terdoodveroordeling zal geholpen hebben bij deze beslissing.

Alkibiades gaat vervolgens naar het oosten waar hij in de gunst komt bij de Perzische koning, maar uiteindelijk komt hij weer in de gunst bij Athene en wordt hij bevelhebber van de Atheense vloot;

De juichende opvarenden van de Atheense vloot bij Samos en het hoopvolle soevereine volk van Athene, die mij bij acclamatie hadden aangesteld als strateeg van de Atheense strijdkrachten, zouden niet hebben gewild dat ik in een purperen mantel door de straten van Samos flaneerde en mijn verveling verdreef met het verwekken van nageslacht bij de lokale bevolking, terwijl Thrasyboulos, die zijn positie uitsluitend te danken had aan mijn elegantie om zijn mandaat niet onmiddelijk ter discussie te stellen, met de eer ging strijken van militaire successen tegen Sparta en mij, wanneer het hem uitkwam, een briefje stuurde met het bevel mij koest te houden.

Waarbij ik meteen een voorbeeld geef van de soms lange zinnen die Pfeijffer gebruikt maar die mij absoluut niet storen. Ook is het een voorbeeld van de niet geringe zelfverzekerdheid van Alkibiades.

Zelfverzekerd is hij met reden want hij bezorgt de Spartaanse vloot een verpletterende nederlaag. Hij heeft inmiddels een nieuwe vrouw aan zijn zijde die met hem ten strijde trekt en met wie hij zich uiteindelijk zal terugtrekken op een fort ver van Athene vandaan.

Hoe zij uiteindelijk in het Phrygische dorpje terechtkomen en waarom, hoe het allemaal afloopt met Alkibiades en zijn vrouw en zijn, jawel, nieuwe dochter; gaat u het vooral zelf lezen. Het is een avonturenverhaal om van te smullen.

Zoals gezegd heeft Pfeijffer veel moeite in dit boek gestoken en heeft hij een uitputtende literatuurlijst in het boek opgenomen. Ook staat er een uitgebreide namenlijst in zodat u alle karakters nog eens op kunt zoeken. Laat u zich hierdoor niet afschrikken, ook zonder die lijst is het verhaal prima te volgen. Verder staat er een tijdlijn in en een hoofdstuk over geld, maten en maanden. Het is handig om die even vooraf door te nemen. Voor en achter in het boek staan landkaarten met alle plaatsnamen zodat snel is terug te zoeken waar het verhaal of de veld- of zeeslag zich afspeelt.

Het is te merken dat er research is verricht want we lezen over het schervengericht, over de mysteriën die Alkibiades belachelijk zou hebben gemaakt, over het Spartaanse leven en over het Dubbel Bloeiend Kind; een kind dat bij de bruid moet slapen om de vruchtbaarheid te bevorderen. Grappig dat Pfeijffer hiervoor de jonge Plato opvoert, die later in zijn werk Sokrates als zegsman opvoert.

Pfeijffer kent zijn klassieken natuurlijk maar ik ook een beetje en het is grappig om delen uit het werk van Plato in romanvorm terug te lezen, zoals het deel uit mijn blog over Plato deel 3 waarin hij het heeft over de dood en hoe die een zegen kan zijn. Ook weten we dat hij de zin ik ben een halfgod in het diepst van mijn gedachten natuurlijk niet helemaal zelf heeft bedacht.

Ik wil u verder verwijzen naar de speciale site over het boek Alkibiades, waarop Pfeijffer een aantal mini-colleges geeft over bijvoorbeeld waar zijn graf zou moeten liggen, hoe je zijn naam uitspreekt, over de slag bij Kyzikos en nog zo wat onderwerpen. Boeiend om te volgen.

Het is een roman vol avontuur, waarin Pfeijffer de connectie zoekt met het heden door op de gevaren en voordelen te wijzen die een democratie met zich mee brengt. Hij doorspekt dat met levendige beschrijvingen uit de maatschappij van toen. Denk aan de gebruiken en riten, het voedsel dat men at, de kleding die men droeg en de oorlogen die men voerde. Hij beschrijft die oorlogen van een afstand, u zoekt vergeefs naar afgehakte hoofden en kermende soldaten, in die zin is het meer een getrouwe weergave van de feiten en leunt hij meer op de non-fictieve kant. Ik heb een enkele minder enthousiaste bespreking gelezen hierover die zich afvroeg waar de romancier Pfeijffer was gebleven en die onderschrijf ik niet. Dit is nu eenmaal de vorm die hij gekozen heeft en ik heb het geen moment als ‘taai’ ervaren. Mijn criterium daarbij is vrij eenvoudig. Was ik er door geboeid? Dat is een volmondig ja en ik vind het jammer dat het gelezen is.

Tenslotte nog dit: in mijn bespreking van zijn vorige roman, Grand Hotel Europa, eindigde ik met de drie Caravaggio’s. Twee met een zelfportret en een derde waarin hij zichzelf als vrouw portretteert. De redenatie was toen dat zijn twee eerste romans, La Superba en Grand Hotel Europa naar Pfeijffer zelf gemodelleerd zouden kunnen zijn. De logische gevolgtrekking is dat zijn opvolgende roman, Alkibiades dus, de schrijver losjes als vrouw zou kunnen weergeven. Zo letterlijk gebeurt dat natuurlijk niet maar we komen Alkibiades tegen; lange haren, blakend van zelfvertrouwen en iemand die snakt naar eeuwige roem én die de opvatting van zijn vrouw huldigt en dat ook in praktijk brengt;

Geen man zal ooit een groot man zijn als hij niet ook een vrouw durft te zijn

Ik zeg het maar even.
… (meer)
 
Gemarkeerd
Koen1 | 5 andere besprekingen | Dec 22, 2023 |
Waanzinnig goed geschreven fictieve biografie van Alkibiades, een Griekse strateeg en politicus.
Het verhaal speelt in de oorlog tussen Athene en Sparta, ook Perzië speelt een grote rol.
Alkibiades wordt neergezet als een mooi, ijdele, briljante, geliefde maar ook liefdevolle en slimme man die zijn hele leven zijn best doet om te zorgen dat Athene wint van Sparta en overeind blijft. Ook zit er een behoorlijke verwijzing in naar onze tijd, het verval van de democratie, de roep om een sterke man en het populisme.
Er zit veel mythologie verwerkt in het verhaal. Het is zeer uitgebreid en een heel dik boek (770 blz).
Pfeijffer kennis, manier van schrijven, taalgebruik en verbinding van alles wat hij vertelt vind ik magistraal.
… (meer)
 
Gemarkeerd
vuurziel | 5 andere besprekingen | Nov 25, 2023 |

Lijsten

Prijzen

Misschien vindt je deze ook leuk

Gerelateerde auteurs

Frans Blom Editor
C. Carey Contributor
Rolf Strootman Contributor
Susanna De Beer Contributor
Stephan Busch Contributor
Paul G. P. Meyboom Contributor
Simon R. Slings Contributor
Ira Wilhelm Translator
Rainer Kersten Translator
Stephan Vanfleteren Cover designer
Jetske Bilker Translator
Tim Bisschop Cover designer

Statistieken

Werken
47
Ook door
1
Leden
1,753
Populariteit
#14,673
Waardering
3.8
Besprekingen
68
ISBNs
114
Talen
10
Favoriet
4

Tabellen & Grafieken