Jonathan Raban (1942–2023)

George Grey heeft veertig jaar in de tropen gewoond. Wanneer hij met pensioen moet, keert hij terug naar het (idyllische) Engeland en merkt dat het land dat in zijn herinnering leefde, inmiddels is verdwenen. Zijn geboorteland lijkt een koude vijandige woestenij en de thuiskomst vanuit het warme, levendige Afrika (buurt Senegal) is een nachtmerrie. Hij besluit met zijn pas verworven boot het ouderlijk huis in Cornwall - bevolkt met de schimmen van een norse dominee en zijn koele vrouw te ontvluchten. Natuur en stemming versterken mekaar: regen, wind, troosteloze tuinen, natte straten, schuimkoppen... knappe sfeerschepping! Tweede verhaallijn is weggelegd voor dochter Sheila: het uitdiepen van een volledig in de mist gaande vader-dochterrelatie. Op het overvolle toneel van Georges slingerende kajuit verschijnen de schimmen uit het verleden: zowel zijn vrienden in Afrika wier toekomst onzeker is, het prettige leventje dat hij als bunkeraar leidde in de prettige West-Afrikaanse republiek als zijn koele ouders, zijn kregelige vrouw, zijn mislukte korte huwelijk, zijn dochter, zijn nieuwe vriendin Julie in het Cornwallse kustdorp, een enclave voor gepensioneerden.
Vanaf het begin in het zinderende, niet bestaande en toch zo herkenbare Afrikaanse ex-kolonietje tot het donkere einde in zee: een meesterslag!… (meer)

As ever, a great book by Raban, a an who writes sentences as hardly any other author. This book needs slow reading, as any book by Raban. He gives you so much information, emotion, philosophy,knowledge and also a great story about his sailing on life's waves.The , last sentence, in which he walks home, to enter "a rougher sea", is brilliant because he not only refers to his earlier explanation of a poet, but , of course, to his coming divorce. I've been never disappointed bu him, what a great book!… (meer)