Kate Raworth

De schrijfster rekent af met een economische wetenschap die door middel van wiskundige vergelijkingen de werkelijke samenleving meende te kunnen stileren, waarbij groei van het ‘binnenlands bruto product’ heilig was verklaard. Raworth begint al vanaf de eerste bladzijde afscheid te nemen van de traditionele vraag- en aanbodcurves die, zo stelt zij, als een soort graffiti in ons denken zijn gegroefd.
Er komt een nieuw beeld in de vorm van een Donut: een veilige ronde ring waarbinnen wordt geproduceerd en geconsumeerd en waar voldoende voedsel werk,gezondheid en democratie is. In het gat van de donut bevinden zich de tekorten waar iedereen zich van wil verlossen, armoede, ondervoeding slecht en onvolledig onderwijs etc.etc.
Aan de buitenrand ligt het ecologisch plafond terwijl aan de binnenste ring van het broodje
zich het sociaal fundament bevindt. Het antwoord wat duurzame economie is, staat in de tekening: het schiet niet over het deeg van de donut heen !

Het is een beeld waar goed mee te denken is, logisch van opbouw en wonderlijk genoeg verdwijnen al bestuderend ook de traditionele grafieken en modellen.
Zeker, nieuw zijn de gedachten niet. Het rapport van de Club van Rome, ‘Grenzen aan de `groei’ verscheen in begin jaren zeventig van de vorige eeuw en werd gevolgd door tal van andere publicaties maar men bleef zich bedienen van de gereedschappen die al in gebruik waren. En nu lopen we echt tegen de grenzen van de groei aan en zijn die zelfs al vaak gepasseerd. Er is zeer veel werk aan de winkel, waarbij de manoeuvre “roer om” hoogste prioriteit heeft.

Het toelaten van de gedachte dat een nieuw rentmeesterschap ontworpen moet worden waarbij de mensheid zich niet leidend maar als onderdeel van de natuur gedraagt, opent nieuwe perspectieven.

Een enthousiasmerend boek waarover veel te vertellen is, beter is het om het te lezen.… (meer)