Karina Sainz Borgo

Waar is een mens toe in staat, in moeilijke omstandigheden? Soms brengen die het beste in de mens naar boven: moed, vriendschap, solidariteit. Maar vaak ook juist het slechtste, en dat is waar “Nacht in Caracas” van de Venezolaanse schrijfster Karina Sainz Borgo (1982) over gaat.

Het boek draait om de dertiger Adelaida Falcón, die woont en werkt in Caracas, Venezuela. Zij werkt als redactrice voor een uitgeverij, heeft interesse in kunst en literatuur en lijkt geen enorm ambitieuze plannen in het leven te hebben. Ze is een heel gewoon mens, iemand in wie je jezelf gemakkelijk kan herkennen. Een gelukkig leven leiden met haar vrienden en familie, een beetje liefde, een inkomen. Dat is voldoende. Maar ook al zijn deze levenswensen helemaal niet extreem, ze blijken in het hedendaagse Venezuela toch al te hooggespannen. Het leven is er onveilig, de straten zijn overgenomen door rovende en moordende bendes, die min of meer worden gesteund door de politie en het leger. Mensen verdwijnen zomaar. Geld is niks meer waard; het is zodanig gedevalueerd dat je niks meer kan kopen, nog los van dat de winkels leeg zijn. Het is ieder voor zich, en het recht van de sterkste.

Als haar moeder is overleden is dus de vraag wat voor toekomst er nog voor Adelaida is in Venezuela. Vooral nadat een gewelddadige bende haar appartement in beslag heeft genomen. Dan doet zich bij toeval een bijzonder buitenkansje voor om uit het land te ontsnappen. Een buitenkansje waarbij Adelaida wel al haar ideeën over wat het betekent om een beschaafd mens te zijn overboord moet zetten.

Dit boek bevat veel gewelddadige scenes, die niet makkelijk zijn om te lezen. Ze worden wel afgewisseld door wat luchtiger flashbacks naar Adelaida’s jeugd en de vakanties die zij doorbracht in het dorp van haar moeder en tantes. Die zetten het contrast met de misère van nu echter alleen maar sterker aan. Zo snel kan het dus gaan, met het verval van de menselijke beschaving.

Het zijn donkere emoties die Nacht in Caracas bij mij heeft achtergelaten: schaamte dat ik zo weinig weet van de situatie in Venezuela, machteloosheid, verdriet, pessimisme. Geen boek dus om jezelf even lekker op te peppen, maar tegelijk zijn de donkerste boeken soms ook juist de mooiste en indrukwekkendste.… (meer)