Frances Stonor Saunders

De overeenkomsten met Barbara Tuchman's "De Waanzinnige Veertiende Eeuw" zijn hier legio. Daar waar Tuchman die eeuw op magistrale wijze beschreef rondom het leven van Enguerrand VII de Coucy, doet Stonor Saunders dat rondom het leven van John Hawkwood, vermaard condotierre binnen de Italiaanse politieke scène. Hawkwood, wiens fresco de binnenmuur van de Santa Maria del Fiore in Firenze siert, zou model hebben gestaan voor het gezegde: "Inglese italianato è un diavolo incarnato". Maar toch: "de perceptie van Hawkwood als een vleesgeworden buitenlandse duivel verschoof geleidelijk naar de acceptatie van hem als een waardige medespeler in Italiaanse aangelegenheden" (p. 278) En die aangelegenheden met al hun steeds wisselende onderlinge twisten en bondgenootschappen, vormden natuurlijk de perfecte voedingsbodem voor een speler als Hawkwood.
Hawkwood en zijn collega's condotierri worden neergezet als nu eens opportunisten die massa's geld binnenhaalden maar ook weer uitgaven, dan weer als gewetenloze geweldenaars, als berekende politici of ook eens als bezorgde vaders. Stonor Saunders brengt een mooi opgebouwd verhaal van de (tweede helft van de) veertiende eeuw en belicht vooral de Italiaanse situatie. En in die zin vond ik haar boek (dat niet zozeer een biografie over Hawkwood is) een welkome aanvulling op het werk van Tuchman.… (meer)