Ferdinand von Schirach

Dertien essays die tussen 2011 en 2013 verschenen in ‘Der Spiegel”. Hoewel de thema’s van elkaar verschillen is de werking van de rechtsstaat als grondtoon in vrijwel alle bijdragen aanwezig. Doordat ook in ons land de beginselen van rechtspraak en rechtsstatelijkheid van openbaar handelen volop in de belangstelling (gelukkig !) staan, doet deze bundel wat gedateerd aan. Een uitzondering in deze bundel vormt een schets over zijn grootvader, de Reichsjugendführer Baldur von Schrach. Het zal -zo belooft de schrijver- de laatste en daardoor enige tekst zijn die hij aan deze man besteedt. Een fraaie en ingetogen impressie bij een uiterst pijnlijk onderwerp.

Helder geschreven essaybundel waarvan de inhoud voor het Nederlands taalgebied inmiddels wat aan kracht heeft ingeleverd.… (meer)

Kern van deze verhalenbundel is de vraag of we de daad bestraffen of de mens als dader. In veel gevallen ligt er een kloof tussen de daad, en de mens die deze -wellicht- heeft verricht. Een vraag die door de gehele geschiedenis van de strafrechtspleging voortdurend actueel is gehouden omdat uiteindelijk de beantwoording ervan een legitimatie van strafoplegging zal kunnen impliceren. Iedere keer weer actueel, omdat justitie de dader vanwege zijn misdrijf vervolgt, terwijl de verdediging alleen de dader verdedigt en uitdrukkelijk niet de daad.
Evenals in de bundel “Schuld” slaagt Von Schirach erin om met een helder en geoefend taalgebruik de dilemma’s duidelijk te maken.

Uiteindelijk komen beiden bundels samen in de roman “De zaak Collini”; met elkaar vormen deze boeken een indrukwekkende leeservaring.
Knap geschreven en qua compositie weergaloos.… (meer)