Beppe Severgnini

Svergnini mag wat mij betreft best in de voetsporen treden van Luigi Barzini en diens "Italianen... portret van een volk". Ook al is zijn stijl heel wat lichtvoetiger toch brengt hij een realistisch beeld van hedendaags Italië en zijn bewoners. Met een tiendaagse reis doorheen het land maakt hij nogmaals duidelijk dat het Italië of Italy van de modale toerist mijlenver afstaat van het echte Italia. Mij viel weer eens op hoeveel gelijkenissen er zijn tussen Italië/Italianen en België/Belgen. Aan te bevelen voor wie dit land en zijn mensen beter wil leren kennen ook al dateert het boek al van 2005..… (meer)

Svergnini schreef een erg vermakelijk boekje over het fenomeen Berlusconi. Middels een tiental factoren geeft hij ons niet zo zeer een antwoord op het hoe, wanneer of hoe vaak, maar vooral op het waarom hiervan. B. lijkt wel het prototype van de Italiaanse man met alle kleine maar al te herkenbare kantjes. Als getalenteerd verkoper weet hij de meerderheid van de Italianen telkens opnieuw te verleiden en gerust te stellen met zijn one-liners. Hij heeft het talent om zich naadloos te vereenzelvigen met eender welke gesprekspartner. Hij presenteert zich als een leider in de traditie van de 15e eeuwse signoria die de stadstaat leidde. Hij slaagt erin een eensgezind centrum-rechts bijeen te houden waarvoor een verdeeld centrum-links geen alternatief vindt.
De relatie tussen B. en de Italianen draagt kenmerken van een narcistische collusie. Enerzijds is er B. zelf die constante bewondering en toejuiching nastreeft maar ook nodig heeft, en niet verdraagt noch zich kan voorstellen dat sommigen hem deze niet zouden geven. Anderzijds zijn er de Italianen zelf die, zoals B. zelf scherp opmerkt, diep van binnen net als hem willen zijn.
Pas op het einde van het boek neemt Svergnini echt stelling tegen B. Hij schreef dit boek over de onderbuik van de Italianen o.a. voor buitenlanders die met verbazing kijken naar het fenomeen B. Maar Svergnini zegt met dit boek vooral de volgende generatie Italianen te willen uitleggen wat er precies met dit land aan de hand is, en doet dat met de tegenstelling tussen voelen en denken. "Wie ze hoort, wordt verliefd op die zinnen met uitroeptekens. Wie nadenkt, komt uit bij bezwaren. Maar we hebben te weinig tijd om na te denken, ons hyperconnected leven is al ingewikkeld genoeg. Tijd om te voelen hebben we wel. Wie het juiste moment en de juiste toon weet te vinden, kan ons overtuigen. Want we worden overspoeld door informatie en non-informatie, we zijn cynisch en naïef, weerloos en verwaand. Wij zijn de publieke opinie. Wij zijn de buiksprekers van de Italiaanse onderbuik." (p. 150) Zo bekeken, houden de Italianen ons allen misschien wel een spiegel voor.… (meer)

Een objectief waarnemer kan je Severgnini niet noemen. Denk eerder aan een Italiaanse variant van Michael Moore, maar dan niet zo slagvaardig, soms zelfs nogal warrig. Je krijgt niettemin wat achtergrond mee, zodat je ermee kan uitpakken wanneer Il cavaliere nog eens het scherm teistert.
Volledige bespreking via http://wraakvandedodo.blogspot.com/2011/06/beppe-severgnini-berlusconi-en-de.htm...… (meer)

Italianen voor gevorderden is een doorgaans licht verteerbaar boek, geschreven met zin voor humor, over de volksaard van onze Europese buren. Chaotisch en luidruchtig, maar tegelijk verbazingwekkend charmant. Als je het stratenplan van Rome en Firenze al kan dromen, is het misschien tijd om het volk dat er rondloopt eens te bestuderen (en daarmee bedoelen we níet de Japanners). Laat Severgnini dan maar je gids zijn.
Volledige bespreking op rel="nofollow" target="_top">http://wraakvandedodo.blogspot.com… (meer)