Rebecca Solnit
Auteur van Men Explain Things to Me: Updated Edition with Two New Essays
Over de Auteur
Rebecca Solnit writes extensively on photography and landscape. She is a contributing editor to Art Issues and Creative Camera and is the author of three books. She has contributed essays to several museum catalogues including Crimes and Splendors: The Desert Cantos of Richard Misrach and the toon meer Whitney Museum's Beat Culture and the New America. She was a 1993 recipient of a National Endowment for the Arts Fellowship. (Bowker Author Biography) toon minder
Fotografie: Photo by Jim Herrington, 2009. Courtesy of Viking Penguin.
Reeksen
Werken van Rebecca Solnit
A Paradise Built in Hell: The Extraordinary Communities That Arise in Disaster (2009) 800 exemplaren
Not Too Late: Changing the Climate Story from Despair to Possibility (2023) — Redacteur — 84 exemplaren
Solnit, Rebecca Archive 1 exemplaar
Gerelateerde werken
Nasty Women: Feminism, Resistance, and Revolution in Trump's America (2017) — Medewerker — 210 exemplaren
Tales of Two Americas: Stories of Inequality in a Divided Nation (2017) — Medewerker — 175 exemplaren
Standing at the Edge: Finding Freedom Where Fear and Courage Meet (2018) — Voorwoord, sommige edities — 106 exemplaren
These United States: Original Essays by Leading American Writers on Their State within the Union by John Leonard (1995) — Medewerker — 90 exemplaren
Celebrate People's History! The Poster Book of Resistance and Revolution (2010) — Voorwoord, sommige edities — 67 exemplaren
After the Ruins, 1906 and 2006: Rephotographing the San Francisco Earthquake and Fire (2006) — Medewerker — 56 exemplaren
Trust Kids!: Stories on Youth Autonomy and Confronting Adult Supremacy (2022) — Medewerker — 42 exemplaren
No Ordinary Land: Encounters in a Changing Environment (1656) — Introductie, sommige edities — 29 exemplaren
Ann Hamilton: São Paulo, Seattle: A Document of Two Installations by Anne Hamilton: Parallel Lines at the 21st… (1992) — Medewerker — 13 exemplaren
Tagged
Algemene kennis
- Geboortedatum
- 1961-06-24
- Geslacht
- female
- Nationaliteit
- USA
- Geboorteplaats
- Bridgeport, Connecticut, USA
- Woonplaatsen
- San Francisco, California, USA
Novato, California, USA - Opleiding
- San Francisco State University (B.A.)
University of California, Berkeley (M.A.|1984) - Beroepen
- essayist
memoirist
author - Organisaties
- The Guardian (contributor)
Third Act (advisor) - Prijzen en onderscheidingen
- Lannan Literary Award (Nonfiction ∙ 2003)
National Book Critics Circle Award in Criticism (2004)
Sally Hacker Prize (2004)
Mark Lynton History Prize (2004)
Kirkus Prize for Nonfiction (2018)
Windham–Campbell Literature Prize for Non-Fiction (2019) (toon alle 7)
Corlis Benefideo Award for Imaginative Cartography (2015) - Agent
- Frances Coady
Leden
Besprekingen
Lijsten
Five star books (2)
Haymarket Books (1)
Hobbies & Travel (1)
Netgalley Reads (1)
Prijzen
Misschien vindt je deze ook leuk
Gerelateerde auteurs
Statistieken
- Werken
- 42
- Ook door
- 25
- Leden
- 13,451
- Populariteit
- #1,726
- Waardering
- 4.0
- Besprekingen
- 391
- ISBNs
- 287
- Talen
- 15
- Favoriet
- 36
Solnit schetst uitgebreid hoe ze vanaf haar adolescentie als vanzelf gevoelig werd voor de belaging van vrouwen door mannen toen ze in de grootstad San Francisco kwam wonen. Zelf spreekt ze van een permanente oorlog, en dat is wel even slikken als man, maar als je dan haar overzicht leest van de manier waarop vrouwen door mannen behandeld worden, en wat dat psychologisch met de slachtoffers doet, is het eigenlijk wel gerechtvaardigd. “you depend on men, and what they think of you, learn to constantly check yourself in a mirror to see how you look to men, you perform for them, and this theatrical anxiety forms or deforms or stops altogether what you do and say and sometimes think. You learn to think of what you are in terms of what they want, and addressing their want becomes so ingrained in you that you lose sight of what you want, and sometimes you vanish to yourself in the art of appearing to and for others.”
Prachtig is de manier waarop Solnit aangeeft hoe ze al snel, zoals zoveel andere vrouwen, leerde ‘onzichtbaar te worden’, vandaar de verwijzing in de titel naar haar non-existence. “I became expert at fading and slipping and sneaking away, backing off, squirming out of tight situations, dodging unwanted hugs and kisses and hands, at taking up less and less space on the bus as yet another man spread into my seat, at gradually disengaging, or suddenly absenting myself. At the art of nonexistence, since existence was so perilous.”
Want vooral dat is het mechanisme waar ze de vinger op legt: hoe mannen er telkens weer in slagen vrouwen niet helemaal ernstig te nemen, en dus bijvoorbeeld aan ‘mansplaining’ te doen. Volgens Solnit moeten we dat niet minimaliseren. Het behoort volgens haar tot een spectrum waar aan de uiterste kant ook moord gesitueerd moet worden. Ook dat is even slikken, als man, maar gelijk heeft ze, het stelt de dingen op scherp.
Voor je de indruk krijgt dat Solnit een one-trick pony is: dit boek bevat gelukkig ook veel meer beschouwingen dan alleen over de vrouwelijke conditie. Ik kende haar eerder al van haar ‘Wanderlust’ en ‘Fieldguide’ waarin ze op een frisse manier (letterlijk) alternatieve paden aanreikt om de werkelijkheid te benaderen, alternatief dan ten aanzien van de westerse moderniteit. Ook in deze memoires gaat Solnit daar kort op in. Zo verbindt ze de feministische strijd met die van de Native Americans, en put daaruit ook hoop: “I argued that we had a lot of power, a history of forgotten and undervalued victories, that while somethings were getting worse, the long view – especially if you were nonmale, or nonstraight, or nonwhite – showed some remarkable improvement in our rights and roles, and that the consequences of our acts were not knowable in advance.”.
Niet alles in dit boek is van goud. Naast de misschien iets te eenzijdige focus op het feminisme, bevatten deze herinneringen ook afrekeningen en zelfrechtvaardigingen, zoals bij elke memoires. Gelukkig is er de onovertroffen stijl van Solnit, die als je haar wat gewoon bent, werkelijk betoverend is en je in de ban neemt. Ze heeft daarvoor een schrijf procedé gevonden dat uniek te noemen is, waarbij ze vertrekt van een algemene stelling, om dan via zijwegen andere uitzichten te verkennen en zo tot een diepere beleving van de werkelijkheid te komen: “I believe in the irreducible and in invocation and evocation, and I am fond of sentences less like superhighways than winding paths, with the occasional scenic detour or pause to take in the view, since a footpath can traverse steep and twisting terrain that a paved road cannot. I know that sometimes what gets called digression is pulling in a passenger who fell off the boat.”
Prachtig is ook wat ze over lezen en schrijven neerpent, en over de bijzondere vorm van empathie die lezen met zich meebrengt. Solnit is een schrijfster naar mijn hart!… (meer)