Amanda Svensson

Een systeem zo magnifiek dat het verblindt. Door: Amanda Svensson.

Ik ben een veellezer, het moet dus vooruitgaan voor mij. In een boek maar ook qua aantal lees-dagen. Anders krijg ik stress want er wacht nog zo veel moois. Dit was mijn 32ste boek dit jaar. U begrijpt dat ik met 6 leesdagen voor deze klepper mijn gemiddelde danig heb overschreden, maar ik had geen stress en genoot van elke minuut, heel uitzonderlijk. Een systeem zo magnifiek komt in de top 20 van beste boeken die ik ooit (ooit!) las. Ik ben verliefd op dit boek; op elke pagina, op elke letter, op de schrijfster.

We maken kennis met 3 mensen: 2 vrouwen, 1 man; een drieling. Als het boek begint bevinden ze zich, na het overlijden van een gemeenschappelijke vriend, elk op een ander uiteinde van de wereld. De begrafenis was niet bevorderlijk voor hun onderlinge relatie zeg maar. Dan krijgen ze alle drie een rare mail van hun moeder en begint het verhaal echt…

Wat er daarna allemaal gebeurt is te veel om uit te leggen en ik wil niet spoilen maar geloof me als ik zeg dat het geweldig, magnifiek is. Alles wat een goed verhaal hoort te hebben bevat dit boek, en nog zo veel meer: spanning, avontuur, een beetje liefde, een exotisch eiland, een morele aap, een Nemesis, het einde van de wereld (of toch de aankondiging), kunst, mysterie, familieperikelen, een zelfmoord, anorexia, abortus, maatschappijkritiek, milieuactivisme, het gevoel verloren te zijn, het gevoel er niet bij te horen, een geheimzinnig instituut, massa’s cicaden, verdwijningen, verschijningen,..

Soms doet het verhaal me wat denken aan Lost, de serie, maar dan hoe ze had kunnen (moeten?) zijn: spannend, intelligent, een soort van puzzel vol details die belangrijk zijn al lijken ze bijzaak, boeiende hoofdpersonen en soms zelfs nog boeiendere nevenpersonages én niet onbelangrijk: orde. Orde in de chaos. Svensson houdt de touwtjes stevig in handen; ze speelt met haar personages (én met ons lezers) maar ze weet waar ze heen gaat. Het einde van het boek had al het voorgaande in elkaar kunnen laten storten als een kaartenhuis maar dat doet het niet. Het blijft overeind en maakt het nog beter.

Ik genoot van elke pagina, maar dat zei ik al zeker. Ik heb dingen bijgeleerd, dingen opgezocht die ik nog niet kende en ik onderlijnde super veel; mooie zinnen, grappige stukjes (er zit veel directe en indirecte humor in), dingen die ik wil onthouden, gedachten die ik herkende,…

Sebastian, Clara en Matilda stelen je hart, hoe afwijkend, opwijkend, ze ook zijn. Hun verhaal houd je van begin tot einde aan je stoel gekluisterd. Dit is een boek dat je nooit meer vergeet, geloof me. Wat een ontdekking, wat een aanrader!

Dikke merci aan de Wereldbibliotheek en vertaler Kim Liebrand. Dikke kus aan Amanda Svensson (want verliefd enzo).
En een warme oproep: vertaal al haar werk want ik ben fan en eenieder die dit leest gaat ook halsoverkop verliefd worden, geloof me!… (meer)