Sandro Veronesi

Veronesi en De Angelis schreven samen het scenario voor de gelijknamige film rond een waargebeurd verhaal dat naadloos aansluit bij Veronesi's boek "Blaffende Honden" over een NGO die drenkelingen proberen te redden in de Middellandse Zee. Dit boek dat beiden ook samen schreven, heeft wel iets van een scenario. In opeenvolgende korte hoofdstukjes komt telkens een van de verschillende personages aan het woord en zo krijgt het verhaal steeds meer vorm. Het verhaal is fascinerend en inspirerend in onze actuele tijden waarin door een groeiend aantal mensen op harde wijze naar andere mensen wordt gekeken. Maar persoonlijk had ik liever gezien dat dit verhaal een meer klassieke roman-vorm had gekregen met meer ruimte voor typering en verdieping van de personages. Het mocht voor mij dus wat meer zijn.… (meer)

De commandant van een Italiaanse onderzeeër moet een schip op de Atlantische Oceaan tot zinken brengen, want het is oorlog. Het is een Belgisch schip (dan nog neutraal) maar een Engels konvooi is in de buurt. De commandant helpt de schipbreukelingen, eerst door ze in een sloep door de onderzeeër voort te laten trekken. Als dat niet meer kan omdat de sloep het begeeft, haalt hij ze aan boord van zijn boot, die daar veel te klein voor is. Allemaal inschikken dus. Hij is van plan de schipbreukelingen op de Azoren af te zetten en hij laat zich daarbij niet hinderen door een Engels schip dat op hem vuurt. Ook de Engelse kapitein laat zich gezeggen door de Italiaanse commandant. Wat een verhaal!!! En dat uitgegeven in tijden waarin de Italiaanse regering de ngo's die mensen op de Middellandse Zee redden, strafbaar vindt.… (meer)

Hier geef ik vier punten vooral voor de goede zaak van de menselijkheid, voor het engagement en de inzet die Veronesi naar voor brengt. Het dunne boekje is een amalgaam van een kort essay, een open brief, een reeks twitter berichten, een interview, enz. Een soort egodocument dus. Het begint op het hoogtepunt van de vluchtelingencrisis in 2018 wanneer een toenemend aantal mensen vanuit Afrika de Middellandse Zee proberen over te steken naar een beloofd land, weg van armoede, uitzichtloosheid en de hongerdood. Net in dat jaar wordt Matteo Simoni minister van binnenlandse zaken en sluit hij in die hoedanigheid de Italiaanse havens voor reddingsschepen. Veronesi kan niet lijdzaam blijven toekijken en begint te "blaffen".… (meer)