Sarah Waters (1) (1966–)

Frances woont met moeder in herenhuis. Zij neemt het hele huishouden op haar schouders. Alle broers hebben WOI niet overleefd, en de vader is kort erna overleden, met een schuldenberg achterlatend. Daarom nemen ze logies. Frances, die al een lesbische relatie achter de rug heeft, krijgt het nu zwaar te pakken voor Lilian, de logie. Haar man, Leonard is vaak weg ’s avonds, en als haar moeder aan Charity doet, hebben ze het huis voor zich alleen. Als Lilian zwanger blijkt, aborteert ze de baby, blijkbaar niet voor de eerste keer. Die avond komt Leonard vroeger dan verwacht naar huis; hij vreest voor een ‘andere man’ maar als Frances voor zijn voeten gooit dat zij ‘die andere’ is, probeert hij haar te wurgen. Lilian slaat hem dood met een asbak. Ze slepen hem naar buiten en doen alsof hun neus bloed.
Dan begint de wroeging, het schuldgevoel, de angst, het wantrouwen … De sterkte van deze roman: je voelt mee hoe erg het is om een moord te verzwijgen, zeker als er een ander beschuldigd wordt. Bovendien zou Lilian de moord niet eens zo impulsief begaan kunnen hebben: ze strijkt een mooi bedrag op van de levensverzekering, en ze was erachter gekomen dat Leonard een buitenechtelijke relatie had. Enfin, een beschuldigde wordt vrijgesproken, maar de relatie tussen Frances en Lilian, die is toch voorbij.
Zwakste punt: de relatie tussen Frances en Christina, die verboden wordt door de ouders van F., wordt zozo gelaten. Hoe heeft Frances die verwerkt? Geen idee… (meer)