Frank Westerman

Het boek beschrijft de akkerbouw in het Oldambt met het landbouw beleid in meer algemene zin er doorheen. Het gaat veel over Mansholt en over zijn landbouw beleid. Daar vinden de graanboeren in het Oldambt wel iets van. Daarnaast gaat het over de kant van de arbeiders. Het is een goed verhaal vanuit de mensen die wonen in het Oldambt. Zoals Frank Westerman ook zelf zegt geen overzicht van het landbouw beleid of van het werken in de landbouw in het Oldambt. Het is zijn verhaal op basis van gesprekken die hij heeft gevoerd. Persoonlijk vind ik het jammer dat het verhaal van Mansholt zou uitgebreid wordt verteld. Het heeft wel invloed gehad op het de boeren in het Oldambt, maar er zijn nog veel meer factoren die invloed hebben gehad maar niet worden belicht.… (meer)

Dit boek zou ik willen beschrijven als de geschiedschrijving van de laatste pakweg 150 jaar van oost Groningen aan de hand van onder andere informatie opgepikt tijdens interviews. En als je het over geschiedschrijving hebt, dan heb je het ook over politiek en over boeren. Helemaal in onze tijd met de boerenprotesten is het extra boeiend om te lezen hoe dat in het verleden gegaan is en waar al die boosheid vandaan komt. Het protesteren met trekkers op de snelweg blijkt niet iets van de laatste jaren te zijn, iets waar ik helemaal geen weet van had.

Mij was ook onbekend dat dit gebied bekend is geweest om zijn enorme graanproductie. Mij staan wel de enorme akkers van Groningen me voor ogen maar wat daarop verbouwd werd en wordt is mij als stadse een raadsel. En dat daar zo'n enorme geschiedenis heeft plaatsgevonden waarin het communisme een behoorlijk rol heeft gespeeld, deden mijn oortjes gepast rood kleuren.

Het is een geschiedenis wat mij meer begrip voor de hedendaagse boer heeft opgeleverd omdat ik nu beter begrijp waar het allemaal vandaan komt. En ook lijk ik een klein beetje meer van de politiek te begrijpen, al moet ik toegeven dat dat nooit een sterk punt bij mij wordt. En al helemaal niet als er met heel veel namen gestrooid wordt.

Frank Westerman heeft een aangename manier van vertellen en wat dat betreft is het zeker goed te volgen. Het vertellen wordt afgewisseld met uitspraken van de mensen die hij geïnterviewd heeft waardoor het extra levendig wordt en ik het voor me ogen zag afspelen.

Het boek is voor het eerst eind 20ste eeuw uitgekomen. Ik heb de 31ste druk uit 2018 gelezen. En in deze druk is een extra stuk toegevoegd over het ontstaan van de Blauwe Stad, een ontwikkeling die ik wel ooit aan de zijlijn gevolgd had maar nooit het fijne van wist. Van het winnen van land terug naar het onderwater zetten van land. Heel fijn om dit laatste stuk geschiedenis van dit gebied ook nog voorgeschoteld te krijgen. Ik ben een stuk wijzer geworden.… (meer)

Best interessant boek in het genre van de documentaire fictie: het beschrijft de zoektocht van de auteur naar de herkomst en lotgevallen van “El Negro”, een Bosjesman-krijger die rond 1830 door twee Franse broers werd opgezet (jawel, zoals een dier) en via Parijs uiteindelijk in een museum in de buurt van Barcelona terecht kwam. Die queeste, en ook de mijmeringen van de auteur of dit “opzetten” wel kan en wat dit zegt over de cultuur die dit doet, worden vermengd met ervaringen van de auteur als ontwikkelingswerker, of liever, met zijn geleidelijk afstand nemen van opzet en methode van het westers ontwikkelingswerk. Zoals gezegd: boeiend boek, dat aanzet tot overdenken. Maar af en toe is Westerman naar mijn smaak iets te populistisch in zijn cultuurrelativisme: het in vraag stellen van eigen cultuur en uitgangspunten is absoluut aangewezen, en zeker die van onze agressieve en nog altijd impliciet racistische westerse cultuur. Maar de auteur zet de poort wel heel ver open voor een compleet passivisme, en dat kan al even inhumaan zijn. Dit is nu eenmaal de echte wereld, een wereld waarin niks neutraal of ‘zuiver’ is, geen enkele handeling gevrijwaard is van mogelijke negatieve effecten op anderen.… (meer)

21 augustus 1986. ’s Avonds bij nieuwe maan sterft al het leven in een vallei in Noordwest-Kameroen uit. Kippen, bavianen, zeboes en vogels vallen dood neer in het gras – net als 1746 mannen, vrouwen en kinderen. Schade is er niet; hutten en palmen staan er onaangeroerd bij. Dit zijn de feiten. Maar wat is er gebeurd?

Stikvallei ontleedt elk facet van deze massale, raadselachtige sterfte – in een thrillerachtig verhaal dat uitwaaiert tot IJsland en Hawaï. Met precisie en verbeeldingskracht legt Frank Westerman drie lagen van de waarheid bloot, waardoor het zicht op het mysterie telkens kantelt.

Gaandeweg voert hij de lezer mee door het woud van verhalen dat in vijfentwintig jaar in de dodenvallei is opgeschoten. Welke woorden hebben zich aan de feiten gehecht en hoe zijn die uitgegroeid tot mythes? Hoe ontstaan verhalen?
Recensie(s)
Zevende boek van een van de paradepaardjes van de Nederlandse literaire non-fictie. Westerman onderzocht het ontstaan van verhalen en mythes en koos daarvoor een gebeurtenis in Kameroen in 1986. Door onbekende oorzaak stierf in een nacht al het leven in een vallei. Mensen, dieren en zelfs alle insecten. Was het koolzuurgas van de nabijgelegen vulkaan? Was het de hand van God? Was het een rottend python-ei dat de Afrikanen op de bodem van het meer wisten te liggen? De auteur verzamelde alle verhalen, feiten en fictie en vlocht die samen tot een spannende zoektocht met de suspense van een thriller. Over de tot de verbeelding sprekende ramp, maar vooral over de herkomst van de ingrediënten die het beslag van de mythes vormen. Zoals gewoonlijk betrekt hij ook zichzelf in het verhaal, maar ditmaal staat hij minder hinderlijk op de voorgrond. Het boek is ontvangen met mediabreed jubelende kritieken.… (meer)