Claire McGowan

Alec Pachek, een pas geboren baby wordt uit een ziekenhuis in Ballyterrin gestolen. Paula Maguire, de forensisch psychologe die aan de Unit vermiste personen is verbonden en die kortgeleden heeft gehoord dat zij zwanger is, wordt betrokken bij het onderzoek naar deze afschuwelijke misdaad. Een paar dagen later wordt Alec levend teruggevonden in de kerststal in een kerk. Kort daarna wordt een arts op gruwelijke wijze vermoord en omdat deze arts vrouwen die niet weten wat zij met hun zwangerschap aanmoeten adviseerde, vermoedt Paula dat er een verband tussen beide zaken bestaat. Die overtuiging groeit als er nog een hoogzwangere vrouw verdwijnt. De vrouw wordt gevonden maar is zo beestachtig toegetakeld dat zij overlijdt. De baby is uit de baarmoeder verwijderd en spoorloos. Heeft de moordenaar het op zwangere vrouwen gemunt en is Paula in groot gevaar?

Barre grond is het tweede boek in een serie thrillers van de Noord-Ierse schrijfster Claire McGowan met de forensisch psychologe Paula Maguire in de hoofdrol. Haar debuutthriller Verloren ontving lovende kritieken. In een vloeiende en goed leesbare stijl vertelt zij in Barre grond een met bloed doortrokken verhaal over moederschap, babydiefstal, wanhoop, verlies en moord. Het speelt af zich in de laatste dagen voor kerst en het sinistere ervan wordt versterkt door de ijzige winterkou die Ballyterrin treft en de troosteloosheid en de eenzaamheid van het gebied waar een gedeelte van het verhaal zich afspeelt. De karakters in het verhaal zijn goed uitgewerkt. Paula Maguire is een sympathieke vrouw die extra glans krijgt omdat zij niet altijd de juiste antwoorden heeft en in haar gedrevenheid die te vinden, grenzen overschrijdt. Wat haar ook sympathiek maakt is het feit dat zij de speurtocht naar haar zeventien jaar geleden verdwenen moeder nooit heeft opgegeven en in Barre grond is dit een ontroerende tweede verhaallijn.

De materie die Claire McGowan behandelt ligt erg gevoelig in Ierland. Abortus, zelfbeschikkingsrecht voor vrouwen, de rol van de kerk in de discussie over deze onderwerpen en religieus fanatisme worden daar haar kundig met het verhaal verweven. Zij doet dit door onder andere in te gaan op de tegenstrijdige gevoelens die Paula heeft nu blijkt dat ze zelf zwanger is. McGowan schetst een beeld van een maatschappij die tot op het bot verscheurd is door deze problematiek. Ook besteed ze de nodige aandacht aan de nog steeds aanwezige verdeeldheid na de bloedige jaren van de IRA. Voor het onderzoeksteam betekent dit dat zij uiterst zorgvuldig te werk moeten gaan want een verkeerde aanpak kan opgebouwd vertrouwen bij betrokkenen in de zaak teniet doen.

Wat de wenkbrauwen een beetje doet fronsen is het feit dat Paula's aanwezigheid vanaf het eerste moment van een misdaad zo nadrukkelijk is vereist. Het lijkt er soms op dat haar rol in het politieonderzoek belangrijker is dan die van bijvoorbeeld haar superieur, inspecteur Guy Brooking. Het verhaal heeft een aangename snelheid en de vele wendingen zorgen ervoor dat er bijna geen voorspelbaarheid optreedt en dat de spanning tot de laatste hoofdstukken aanwezig is. Het plot is vrij ingewikkeld maar de ontknoping ervan geloofwaardig.

Brakke grond is een uitstekend geschreven, goed geconstrueerde en soms gruwelijke thriller waarmee Claire McGowan het benoemen van gevoelige onderwerpen niet uit de weg gaat en het hoge niveau van haar eerste Paula Maguire verhaal voortzet. De belofte van een groot talent maakt zij helemaal waar.… (meer)

Forensisch psychologe Paula Maguire werkt in Londen bij een afdeling van de politie die vermiste personen moet opsporen. Haar successen zijn niet onopgemerkt gebleven en als in het Noord-Ierse stadje Ballyterrin twee meisjes worden vermist, krijgt Paula het verzoek om de politie daar te helpen. Ballyterrin is Paula's geboorteplaats en zij heeft er slechte herinneringen aan. Toch besluit zij om op het verzoek in te gaan. Ze vertrekt naar Noord-Ierland en neemt haar intrek in het ouderlijk huis waar haar vader nog steeds woont.

De Noord-Ierse Unit Vermiste Personen staat onder leiding van Guy Brooking, een Engelse politie-inspecteur. Het is niet alleen Paula die achtervolgd wordt door demonen uit haar jeugd, ook Guy werkt om bepaalde redenen niet langer in Londen. Tijdens het onderzoek begint Paula verbanden te zien tussen de verdwijningen waaraan zij werkt en verdwijningen van een jaar of twintig geleden. En alles rondom die zaken is omringd door geheimzinnigheid en betrokkenen zijn weinig geneigd tot samenwerking met de politie. Kerk en religie lijken overal bij betrokken te zijn.

Verloren is de tweede misdaadroman van de Noord-Ierse schrijfster Claire McGowan. Haar debuut The Fall is niet in Nederland verschenen. Verloren is het eerste boek van een serie die de forensische psychologe Paula Maguire als protagoniste heeft. Paula is een eigenzinnige onderzoekster met een sterk karakter. Zij laat niet over zich lopen. Claire McGowan heeft een boeiende schrijfstijl. Ze weet je heel goed bij het verhaal te betrekken. De personages zijn overtuigend uitgewerkt en er is veel aandacht voor de op religieuze identiteit gebaseerde animositeit tussen de verschillende bevolkingsgroepen in (Noord) Ierland . Hetzelfde geldt voor de ressentimenten die nog steeds bestaan tussen bv. Ieren en Engelsen.

Het onderwerp van het verhaal is beladen en tegen de achtergrond van de bedenkelijke rol van de politiek en de kerk in Noord Ierland en hun verwevenheid met elkaar zelfs controversieel te noemen. Het gaat over vrouwen, ongewenste zwangerschappen, de gruwelijke scheiding van moeders en kinderen en de afschuwelijke rol van de kerk bij deze gebeurtenissen; zaken die men in Ierland maar liever zou willen vergeten. Claire McGowan zorgt er voor dat dit niet gebeurt en dat is op zichzelf al een grote verdienste van dit boek. Schrijven over dit soort gevoelige onderwerpen herbergt het gevaar in zich dat het verhaal melodramatisch kan worden en dat gebeurt in beperkte mate ook met Verloren.

Het boek is boeiend maar echt spannend wordt het nergens. Er zijn de nodige wendingen en soms heb je te doen met Paula die het maar niet kan laten om steeds maar weer over het randje van haar bevoegdheden te gaan. De kwaliteit van haar werk maakt echter dat zij er mee weg komt. Want kwaliteit levert Paula af. Zij geeft nooit op omdat zij weet die een verdwijning niet noodzakelijkerwijze eindigt in het vinden van een stoffelijk overschot. Dat is ook in dit boek het geval. Van al die verdwenen jonge vrouwen is niet iedereen Verloren.… (meer)