Mo Yan

Dit moet één van de eerste Chinese romans zijn waar ik mijn tanden in zet. Dus het is even wennen aan de stijl en de sfeer. Maar al vlug is duidelijk dat Mo Yan een rasverteller is die niet op een pagina meer of minder kijkt om zijn verhaal, of beter, zijn verhalen te brengen. De rode draad is de éénkindpolitiek die de Communistische Partij in de tweede helft van de jaren ’60 invoerde om de bevolkingsexplosie te beteugelen. Aan de hand van concrete personages maakt Yan duidelijk tot welk een menselijke drama’s dit leidde. Niet dat hij daarmee ongezouten kritiek op het regime levert, integendeel, Yan geeft ook duidelijk aan hoe noodzakelijk die bevolkingspolitiek was. Het knappe is dat de auteur geen ééndimensionele figuren ten tonele voert: het centrale personage, de tante-gynecologe, heeft zowel goede als slechte kanten en worstelt op het einde van haar leven heel erg met wat ze gedaan heeft. Ook mooi is hoe de auteur via verschillende tijdsperioden illustreert in welke mate China veranderd is: het boek begint op het achterlijke platteland in de jaren 1950 en eindigt bij het begin van de 21ste eeuw, wanneer dat platteland volop verstedelijkt is en welstand en corruptie volop hun intrede hebben gedaan.
Bij veel lezers wekt het slothoofdstuk, met een heel chaotisch verlopend toneelstuk, veel bevreemding. Het schijnt dat dit een eerder klassieke, Chinese stijlfiguur is, en ik vind dat het wel werkt. Deze roman heeft me niet van mijn sokken geblazen, maar het was wel een aangename kennismaking.… (meer)

Mo Yan tells the story of a chinese family and it's struggle with the japanese occupation. The story jumps forward and backward in time, which gives it a very strong narrative effect. Nevertheless I like the garlic Stories better. Too much war and fighting in this book for me. Another aspect for me was that the protagonists are basically not nice people, the are bandits and they are ready to kill other people. So they are in a way anti-pathetic. That makes this book sometimes difficult to read for me.… (meer)