Ontmoetingen met schrijvers
DiscussieNederlandstalige lezers
Sluit je aan bij LibraryThing om te posten.
Dit onderwerp is gemarkeerd als "slapend"—het laatste bericht is van meer dan 90 dagen geleden. Je kan het activeren door een een bericht toe te voegen.
1Guusius
Hallo mensen,
komende donderdag geeft mijn huidige favoriete schrijver, Stefan Brijs, een lezing in Venlo. Daar ga ik uiteraard heen, ik ben benieuwd of de man in persoon ook iets interessants te vertellen heeft.
Hebben jullie al eens bekende schrijvers ontmoet en zo ja, hoe was dat? Viel het mee of tegen? ;-)
komende donderdag geeft mijn huidige favoriete schrijver, Stefan Brijs, een lezing in Venlo. Daar ga ik uiteraard heen, ik ben benieuwd of de man in persoon ook iets interessants te vertellen heeft.
Hebben jullie al eens bekende schrijvers ontmoet en zo ja, hoe was dat? Viel het mee of tegen? ;-)
2Guusius
Gisteren ben ik dus naar die lezing geweest. Het was interessant. Er werd voornamelijk over de Engelenmaker gepraat, uiteraard. Het is per slot van rekening zijn bekendste boek. Ik was wel benieuwd naar wat hij nu aan het schrijven is. Het wordt een roman over de Eerste Wereldoorlog. Ik laat me verrassen.
3yvoseule
Hallo Guusius,
Ik ben al naar verschillende 'beroemde schrijvers' geweest, waaronder Adriaan van Dis, Jan Siebelink, Joost Zwagerman, Kader Abdollah, etc. IK vind het leuk om te doen. Adriaan van Dis vond ik echt geweldig.
groetjes Yvonne
Ik ben al naar verschillende 'beroemde schrijvers' geweest, waaronder Adriaan van Dis, Jan Siebelink, Joost Zwagerman, Kader Abdollah, etc. IK vind het leuk om te doen. Adriaan van Dis vond ik echt geweldig.
groetjes Yvonne
4xtien
Ik ken een aantal schrijvers, en dat zijn zonder uitzondering interessante mensen, ook buiten de omgeving van interview of boekpresentatie.
Maar het zijn ook net gewone mensen :-)
Maar het zijn ook net gewone mensen :-)
5xtien
>3 yvoseule:
"Abdolah" is met één l. Ik zag een VWO literatuur-leerboek waarin ze ook "Abdollah" hadden geschreven. Dan is zo'n heel leerboek toch gelijk gediskwalificeerd?
"Abdolah" is met één l. Ik zag een VWO literatuur-leerboek waarin ze ook "Abdollah" hadden geschreven. Dan is zo'n heel leerboek toch gelijk gediskwalificeerd?
6yvoseule
Dank je Xtien. Helemaal gelijk met Abdolah en nu vergeet ik het niet meer. Wat grappig was aan van Dis: zijn familie van moeders kant komt uit Zeeland en hij kan goed Zeeuws. Je weet niet wat je hoort. Ik ben van een leeftijd dat ik zijn boekenprogramma nog steeds mis. Ik bleef er voor thuis. Ja, dat is dan niet zo best voor zo'n boek. groet Yvonne
7marieke54
Ik heb nooit Nicholas Stavroulakis, één van mijn favoriete schrijvers ontmoet. Stavroulakis schreef een paar kookboeken over de Joods-Griekse keuken. Maar zijn levenswerk was de restauratie van de Ets Hayyim synagoge in Chania op Kreta.
Vandaag stond in de Engelstalige NRC-online het schokkende bericht dat de Etz Hayyim de afgelopen twee weken tot twee keer toe in brand is gestoken. Na de eerste keer kreeg de synagoge volgens het bericht geen bewaking, omdat de plaatselijke overheid niet in een dreiging geloofde…
Het gaat hier om een fraai gerestaureerde kleine zogenaamde “romaniot” synagoge die tevens een museum is, met een binnentuintje met graven van rabbijnen en een ritueel bad. Er vinden allerlei activiteiten plaats op gebied van geloof, muziek, kunst, gesprek (o.a. Israëli’s en Palestijnen spraken hier met elkaar).
Altijd als ik met vakantie op Kreta ben ga ik er een paar uurtjes heen, om te zitten, om de sfeer te laten werken, wat te praten, boeken te kijken en te kopen.
NRC: http://www.nrc.nl/international/article2465624.ece/Violent_anti-Semitism_leaves_...
De Griekse Ekathimerini:
“Let’s not kid ourselves, hostility between Greeks and Jews dates back to Hellenistic and Roman times. But there were also many centuries of peaceful coexistence. With the destruction of the Jewish community of Crete in 1944, one would have thought that the least the Cretans could do was honor the memories of their compatriots. Instead, driven by anger at Israeli atrocities against Palestinians, “progressive” local leaders and the Church of Greece opposed the renovation of the synagogue.”
http://www.ekathimerini.com/4dcgi/_w_articles_columns_2_19/01/2010_114151
Etz Hayyim zelf:
http://blog.etz-hayyim-hania.org/index.php/news
Een recent artikel over de synagoge in de Guardian:
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/belief/2009/jul/30/crete-synagogue-etz-h...
Als je in de buurt bent dit jaar, ga er heen. Vraag in de omgeving waarom het gesloten is, wat er gebeurd is.
9connie53
Ik heb best wel een aantal schrijvers in het echt ontmoet. Ik ben actief op verschillende fora en op een daarvan komen veel schrijvers. En we hebben meets en daar komen ze ook mee eten en zo. Heel gezellig.
Ik ken o.a. Loes den Hollander, Corine Hartman, Marelle Boersma, Brian Freeman, John Brosens. Net echte mensen
Ik ken o.a. Loes den Hollander, Corine Hartman, Marelle Boersma, Brian Freeman, John Brosens. Net echte mensen
10marieke54
Virtuele ontmoeting
Op zoek naar een boek op het internet, ontdekte ik de handbibliotheek van Martin van Amerongen: http://www.colombine.demon.nl/dutch/indexnl.html
Op zoek naar een boek op het internet, ontdekte ik de handbibliotheek van Martin van Amerongen: http://www.colombine.demon.nl/dutch/indexnl.html
12marieke54
Jan Blokker
Maandag nog gelachen om zijn typering van Wiegel: “sinds jaar en dag bekend van vroeger”.
Geen in memoriam, maar een paar mooie herinneringen:
http://abu-pessoptimist.blogspot.com/2010/07/jan-blokker.html
Maandag nog gelachen om zijn typering van Wiegel: “sinds jaar en dag bekend van vroeger”.
Geen in memoriam, maar een paar mooie herinneringen:
http://abu-pessoptimist.blogspot.com/2010/07/jan-blokker.html
13lozwen
Mooi stukje van Abu Pessoptimist. Ik heb Blokkers' laatste column in de NRC bewaard, van woensdag 30 juni j.l., getiteld 'Weg, die tweets.' Ook weer een geweldig artikel. Ik zal hem missen.
14yvoseule
@ 13
Ik twitter ook. Heb ook zijn column uit de NRC hierover bewaard. Een verlies, helaas.
Ik twitter ook. Heb ook zijn column uit de NRC hierover bewaard. Een verlies, helaas.
15marieke54
Ik las het, mooi stukje! Hier nog het één en ander uit zijn tijd bij de VPRO
http://www.hollanddoc.nl/artikelen/43692649
http://www.hollanddoc.nl/artikelen/43692649
16lozwen
Het In Memoriam´ ga ik vanavond opnemen, het is te laat voor mij. Morgenochtend ga ik er naar kijken, leve de techniek.
17lozwen
14: ik heb ook een account op twitter, maar ik weet niet wat ik moet schrijven en aan wie.........
18marieke54
Ontmoeting met een uitgever:
“Een maxime van Verhagen!
door Wouter van Oorschot
Je zult bij Tweede Kamer verkiezingen zo’n oplazer krijgen als op 9 juni 2010 het Christen Democratisch Appèl overkwam, en dan Maxime Verhagen heten: afkomstig uit het katholieke smaldeel van je partij en, bij ontstentenis van je zojuist teruggetreden protestantse lijsttrekker, gekozen tot nieuwe fractievoorzitter.
Wat te doen? (Mijn oude vader zou meteen, net als destijds bij Ruud Lubbers, geroepen hebben: ‘Let op, da’s wéér zo’n gluiperige roomse jezuïet!')
Nu goed: daags na de verkiezingen laat Maxime Verhagen het volk weten dat het CDA na deze verkiezingsnederlaag bescheidenheid past. Een gehalveerde partij immers, én te weten dat jouw verlies grotendeels is terechtgekomen bij een zich Partij Voor de Vrijheid noemende eenmanszaak van een xenofobe populist die het met de artikelen 1 (rechtsgelijkheid), 6 (godsdienstvrijheid) en 7 (uitingsvrijheid) in de Nederlandse Grondwet zo nauw niet neemt: dat gééft ook te denken. Bovendien: het is je eigen, overwegend roomskatholieke rechtervleugel die naar de PVV is omgezwaaid, de overblijvende helft is dus overwegend protestant en centrum of centrum-links, en die krijg je niet snel rond de onderhandelingstafel met die rechtse schreeuwlelijk, die ook nog eens maar dat doet er niet toe het hoofdhaar blondeert om zijn niet-zo-heel-Nederduitse gelaatskenmerken te verdoezelen. Dus inderdaad: BESCHEIDENHEID is het terecht parool.
Een maand later ga je als Maxime Verhagen akkoord (1) met het openen van onderhandelingen voor een minderheidsregering onder aspirant-leiding van de al even machtsgeile Mark Rutte (2) – met gedoogsteun van diezelfde PVV, tegen wie je zulke grote staatsrechtelijke bezwaren hebt!
Mijn oude vader had gelijk: wéér een!
Ik voorspel grote maatschappelijke onrust als deze drie linkmiechels de komende vier jaar de lakens mogen gaan uitdelen en gek... ik ben zo’n braaf jongetje, hoe komt het dan dat die voorspelling me bevalt?
(1) want dat ministerschap van buitenlandse zaken beviel je wel.
(2) de zoveelste met de VVD-kernboodschap dat ‘mensen het recht hebben om in vrijheid hun eigen verantwoordelijkheid te nemen’ – wat voor vele tienduizenden betekent dat zij in alle vrijheid het recht heben om te kreperen want daar ben je nu eenmaal VVD-er voor.
http://www.vanoorschot.nl/#fp9227
“Een maxime van Verhagen!
door Wouter van Oorschot
Je zult bij Tweede Kamer verkiezingen zo’n oplazer krijgen als op 9 juni 2010 het Christen Democratisch Appèl overkwam, en dan Maxime Verhagen heten: afkomstig uit het katholieke smaldeel van je partij en, bij ontstentenis van je zojuist teruggetreden protestantse lijsttrekker, gekozen tot nieuwe fractievoorzitter.
Wat te doen? (Mijn oude vader zou meteen, net als destijds bij Ruud Lubbers, geroepen hebben: ‘Let op, da’s wéér zo’n gluiperige roomse jezuïet!')
Nu goed: daags na de verkiezingen laat Maxime Verhagen het volk weten dat het CDA na deze verkiezingsnederlaag bescheidenheid past. Een gehalveerde partij immers, én te weten dat jouw verlies grotendeels is terechtgekomen bij een zich Partij Voor de Vrijheid noemende eenmanszaak van een xenofobe populist die het met de artikelen 1 (rechtsgelijkheid), 6 (godsdienstvrijheid) en 7 (uitingsvrijheid) in de Nederlandse Grondwet zo nauw niet neemt: dat gééft ook te denken. Bovendien: het is je eigen, overwegend roomskatholieke rechtervleugel die naar de PVV is omgezwaaid, de overblijvende helft is dus overwegend protestant en centrum of centrum-links, en die krijg je niet snel rond de onderhandelingstafel met die rechtse schreeuwlelijk, die ook nog eens maar dat doet er niet toe het hoofdhaar blondeert om zijn niet-zo-heel-Nederduitse gelaatskenmerken te verdoezelen. Dus inderdaad: BESCHEIDENHEID is het terecht parool.
Een maand later ga je als Maxime Verhagen akkoord (1) met het openen van onderhandelingen voor een minderheidsregering onder aspirant-leiding van de al even machtsgeile Mark Rutte (2) – met gedoogsteun van diezelfde PVV, tegen wie je zulke grote staatsrechtelijke bezwaren hebt!
Mijn oude vader had gelijk: wéér een!
Ik voorspel grote maatschappelijke onrust als deze drie linkmiechels de komende vier jaar de lakens mogen gaan uitdelen en gek... ik ben zo’n braaf jongetje, hoe komt het dan dat die voorspelling me bevalt?
(1) want dat ministerschap van buitenlandse zaken beviel je wel.
(2) de zoveelste met de VVD-kernboodschap dat ‘mensen het recht hebben om in vrijheid hun eigen verantwoordelijkheid te nemen’ – wat voor vele tienduizenden betekent dat zij in alle vrijheid het recht heben om te kreperen want daar ben je nu eenmaal VVD-er voor.
http://www.vanoorschot.nl/#fp9227
19marieke54
Abu de Pessoptimist meldt vandaag het overlijden van Tony Judt
http://abu-pessoptimist.blogspot.com/2010/08/tony-judt-overleden.html
Ook Anja Meulenbelt staat bij hem stil
http://anjameulenbelt.sp.nl/weblog/2010/08/07/tony-judt-is-dood
http://abu-pessoptimist.blogspot.com/2010/08/tony-judt-overleden.html
Ook Anja Meulenbelt staat bij hem stil
http://anjameulenbelt.sp.nl/weblog/2010/08/07/tony-judt-is-dood
21lozwen
20: Ik wil hem graag leren kennen maar mag ik er dan wat extra tijd van leven bij, want ik vrees dat ik tijd te kort kom om alles nog te lezen wat op mijn lijstje staat.
24yvoseule
Marieke, hoe lukt het je toch om zo breed en soms ook zo specifiek, al het nieuws, de politiek, en al die andere onderwerpen waar je zo veel van weet, bij te houden? Dank je wel voor alle interessante links. Hartelijke groet, Yvonne
25marieke54
Wat een lief compliment!
Het is voornamelijk een kwestie van doorlezen.
Voor mij begon dat allemaal in een gereformeerd wiegje bij een enthousiaste moeder en een belezen vader, beide AR. Aan mijn vaders voeten onder zijn bureau las ik mijn eerste boeken. Gedurende de lagere schoolperiode kregen we van hem kistjes om boekenkasten van te maken. Mijn studentenjaren vielen in de best denkbare tijd en alle boekenrekeningen mocht ik, soms tot woede van mijn moeder want rijk waren ze helemaal niet, altijd naar mijn vader sturen. Verder ben ik nu al meer dan dertig jaar samen met iemand wier jeugdideaal, “de universele mens”, immer nagloeit en bij tijden wild opflakkert.
Het is voornamelijk een kwestie van doorlezen.
Voor mij begon dat allemaal in een gereformeerd wiegje bij een enthousiaste moeder en een belezen vader, beide AR. Aan mijn vaders voeten onder zijn bureau las ik mijn eerste boeken. Gedurende de lagere schoolperiode kregen we van hem kistjes om boekenkasten van te maken. Mijn studentenjaren vielen in de best denkbare tijd en alle boekenrekeningen mocht ik, soms tot woede van mijn moeder want rijk waren ze helemaal niet, altijd naar mijn vader sturen. Verder ben ik nu al meer dan dertig jaar samen met iemand wier jeugdideaal, “de universele mens”, immer nagloeit en bij tijden wild opflakkert.
26marieke54
J.B. Charles
Elk nadeel heeft z’n voordeel: m’n gevoel dat Nederland zich aan het voorbereiden is op wat het wenst te zien als het onvermijdelijke, bracht me tot een hernieuwde kennismaking met J.B. Charles, criminoloog, schrijver, dichter, en vooral iemand voor wie de oorlog nooit “over” ging. Ik las zijn recent uitgekomen biografie door Kees Schuyt en ben nu bezig in wat wellicht zijn bekendste boek is, Volg het spoor terug. Vandaag las ik de hoofdstukken over het lot van de Armeniërs, door de Duitsers gevangen genomen en te werk gestelde soldaten van het rode leger, in ons land gelegerd op de Zuid-Hollandse eilanden en in enkele plaatsen op de Heuvelrug. Die werkelijk heel treurige geschiedenis laat hij beginnen met dit fragment (in zijn eigen spelling weergegeven):
“ (…) donker, klein van stuk, in oude duitse uniformen gestoken en op wachtdiensten geplaatst. Soms zag ik ze als bestuurders van wagens, die door kleine paarden getrokken werden, maar het meest waren ze in kampen of barakken gekonsigneerd. Zij zagen er droefgeestig uit, als zij al in vrijheid rondliepen. Dat was duidelijk: met hun duitse uniformen leken zij toch een onderdeel van de vijand te wezen, wat voor hen kontakt met gewone Nederlanders uitsloot. Daarbij werden zij in het vrije verkeer kennelijk ook gemeden door de duitse militairen zelf. Men vertelde mij hoe drie van hen mistroostig over een achterpad in een groot dorp liepen. Het was een zondagmiddag, zij kwamen langs de openstaande ramen van de konsistoriekamer van een gereformeerde kerk, waar diakens met enige hoopjes pasmunt voor zich op tafel de kollekten sorteerden. Zij keken naar binnen en op slag veerde er iets op in de zwervende kaukasiërs. Zij wipten de vensterbank op en smeekten in hun beste Duits: “mitspiele, mitspiele?” Een oogwenk later zaten zij met glundere gezichten mee aan de tafel, zij grepen in hun zakken en legden ook een handvol geld voor zich neer.”
Hoe het met ze afliep moet u zelf maar lezen. Volgens Charles is de mens drager van individuele waardigheid, “de manier waarop men verkoos zijn individuele waardigheid te handhaven hing af van karaktereigenschappen en wereldbeschouwing.” Hij noemt twee voorbeelden, waarvan het eerste buitengewoon heftig is:
“Het beste dat ik in de oorlog gezien heb, het grootste, was de houding van die dominee die zijn koper en tin moest inleveren aan de vijand. Hij deed het niet. Men wilde hem nog sparen en zei dat hij dan alleen één stukje zou brengen. “Nee,” zei hij, “u maakt er munitie van en u hebt niet het recht om van mij deze hulpverlening aan de vijand te eisen.” Toen zeiden ze: “Teken dan dit stuk papier, stijfkop! Dat je niets hebt om in te leveren.”
“Nee,” zei hij, “ik ga voor jullie niet liegen, ik denk er niet aan”.
Hij is dus dood. Dan denk ik aan die vrouw die ik in 1944 in Utrecht op de Amsterdamse straatweg zag aanhouden door een soldaat die haar fiets eventjes zou vorderen. Zij stonden allebei aan een kant ervan te rukken. Zij riep dat hij geen recht op haar fiets had en dat zij die bovendien nodig had om bij de boeren eten voor haar kinderen te halen. Als men even bedenkt dat dit etenhalen streng verboden was, wordt de situatie nog gekker. Zij riep: “en nou laat je onmiddellijk mijn fiets los, lummel!” Er kwam een onderofficier bij die de leiding van deze berovingspartij had. Wij hielden ons hart vast, maar zij rukte de fiets los en ging er van door.
Beide voorbeelden zijn van een stijl, schitterender dan veel waarvoor militaire willemsorden werden uitgereikt. Men kan het geen illegaliteit noemen, maar dat is ook niet nodig. Het was wel verzet.”
Ik hoor de interimpartijvoorzitter nu pony-fluisteren: “Weer zo’n mastodont!, gelukkig een dode dit keer.” Maar ik vraag me af hoever ik er naast zit als ik denk dat J.B Charles het nakende PVC-kabinet een nieuwe gedaante of een volgende fase van de oorlog zou hebben gevonden.
Elk nadeel heeft z’n voordeel: m’n gevoel dat Nederland zich aan het voorbereiden is op wat het wenst te zien als het onvermijdelijke, bracht me tot een hernieuwde kennismaking met J.B. Charles, criminoloog, schrijver, dichter, en vooral iemand voor wie de oorlog nooit “over” ging. Ik las zijn recent uitgekomen biografie door Kees Schuyt en ben nu bezig in wat wellicht zijn bekendste boek is, Volg het spoor terug. Vandaag las ik de hoofdstukken over het lot van de Armeniërs, door de Duitsers gevangen genomen en te werk gestelde soldaten van het rode leger, in ons land gelegerd op de Zuid-Hollandse eilanden en in enkele plaatsen op de Heuvelrug. Die werkelijk heel treurige geschiedenis laat hij beginnen met dit fragment (in zijn eigen spelling weergegeven):
“ (…) donker, klein van stuk, in oude duitse uniformen gestoken en op wachtdiensten geplaatst. Soms zag ik ze als bestuurders van wagens, die door kleine paarden getrokken werden, maar het meest waren ze in kampen of barakken gekonsigneerd. Zij zagen er droefgeestig uit, als zij al in vrijheid rondliepen. Dat was duidelijk: met hun duitse uniformen leken zij toch een onderdeel van de vijand te wezen, wat voor hen kontakt met gewone Nederlanders uitsloot. Daarbij werden zij in het vrije verkeer kennelijk ook gemeden door de duitse militairen zelf. Men vertelde mij hoe drie van hen mistroostig over een achterpad in een groot dorp liepen. Het was een zondagmiddag, zij kwamen langs de openstaande ramen van de konsistoriekamer van een gereformeerde kerk, waar diakens met enige hoopjes pasmunt voor zich op tafel de kollekten sorteerden. Zij keken naar binnen en op slag veerde er iets op in de zwervende kaukasiërs. Zij wipten de vensterbank op en smeekten in hun beste Duits: “mitspiele, mitspiele?” Een oogwenk later zaten zij met glundere gezichten mee aan de tafel, zij grepen in hun zakken en legden ook een handvol geld voor zich neer.”
Hoe het met ze afliep moet u zelf maar lezen. Volgens Charles is de mens drager van individuele waardigheid, “de manier waarop men verkoos zijn individuele waardigheid te handhaven hing af van karaktereigenschappen en wereldbeschouwing.” Hij noemt twee voorbeelden, waarvan het eerste buitengewoon heftig is:
“Het beste dat ik in de oorlog gezien heb, het grootste, was de houding van die dominee die zijn koper en tin moest inleveren aan de vijand. Hij deed het niet. Men wilde hem nog sparen en zei dat hij dan alleen één stukje zou brengen. “Nee,” zei hij, “u maakt er munitie van en u hebt niet het recht om van mij deze hulpverlening aan de vijand te eisen.” Toen zeiden ze: “Teken dan dit stuk papier, stijfkop! Dat je niets hebt om in te leveren.”
“Nee,” zei hij, “ik ga voor jullie niet liegen, ik denk er niet aan”.
Hij is dus dood. Dan denk ik aan die vrouw die ik in 1944 in Utrecht op de Amsterdamse straatweg zag aanhouden door een soldaat die haar fiets eventjes zou vorderen. Zij stonden allebei aan een kant ervan te rukken. Zij riep dat hij geen recht op haar fiets had en dat zij die bovendien nodig had om bij de boeren eten voor haar kinderen te halen. Als men even bedenkt dat dit etenhalen streng verboden was, wordt de situatie nog gekker. Zij riep: “en nou laat je onmiddellijk mijn fiets los, lummel!” Er kwam een onderofficier bij die de leiding van deze berovingspartij had. Wij hielden ons hart vast, maar zij rukte de fiets los en ging er van door.
Beide voorbeelden zijn van een stijl, schitterender dan veel waarvoor militaire willemsorden werden uitgereikt. Men kan het geen illegaliteit noemen, maar dat is ook niet nodig. Het was wel verzet.”
Ik hoor de interimpartijvoorzitter nu pony-fluisteren: “Weer zo’n mastodont!, gelukkig een dode dit keer.” Maar ik vraag me af hoever ik er naast zit als ik denk dat J.B Charles het nakende PVC-kabinet een nieuwe gedaante of een volgende fase van de oorlog zou hebben gevonden.
27nightvamp
Welke schijvers ik al eens heb ontmoet?
-esther verhoef
-karin slaughter
wel eens heb gezien:
-chantal van gastel
-judith visser
-loes den hollander
-rob kuijpers heb ik regelmatig zien rondlopen aangezien dat een leraar was op mijn school
-esther verhoef
-karin slaughter
wel eens heb gezien:
-chantal van gastel
-judith visser
-loes den hollander
-rob kuijpers heb ik regelmatig zien rondlopen aangezien dat een leraar was op mijn school
28marieke54
Ybo Buruma over Willem Nagel (J.B. Charles):
“De meeste boosheid zou bij hem zijn bovengekomen als hij had gemeend dat we niet meer echt in onze vrijheid geloven. Dat zou het ergste zijn.”
“De meeste boosheid zou bij hem zijn bovengekomen als hij had gemeend dat we niet meer echt in onze vrijheid geloven. Dat zou het ergste zijn.”
29marieke54
Interview met de Vlaamse schrijfster Mieke de Loof die vorige week “de diamanten kogel” won met haar boek Wrede schoonheid.
http://www.ezzulia.nl/interviews/miekedeloof.html
http://www.ezzulia.nl/interviews/miekedeloof.html
30marieke54
Met Mary Beard in Pompeii, vanavond om 10 uur op BBC 2.
Zie ook: http://timesonline.typepad.com/dons_life/2010/12/pompeii-on-the-television.html
Zie ook: http://timesonline.typepad.com/dons_life/2010/12/pompeii-on-the-television.html
33guurtjesboekenkast
Leuk om de schrijvers te horen spreken en te ontmoeten. Hierdoor krijg je toch wat meer achtergrond informatie en je hoort ook de beweegredenen waarom een bepaald boek geschreven wordt.
Jean M. Auel 09-1990
Christine Otten 03-2011
Paul Gellings 03-2011
Kader Abdolah 03-2011
Suzanna Jansen 03-2011
Lulu Wang 2010
Judith Koelemeijer 2010
Jean M. Auel 09-1990
Christine Otten 03-2011
Paul Gellings 03-2011
Kader Abdolah 03-2011
Suzanna Jansen 03-2011
Lulu Wang 2010
Judith Koelemeijer 2010
34marieke54
Hella Haasse
“Op een koude avond stapte ik in Amsterdam in. Het eerste coupétje was afgesloten. Op het deurtje zat een scheve rode sticker met 'defect'. In het andere zat in het hoekje bij het raam een eenzame dame op leeftijd, verdiept in haar boek. Toen ik de deur openschoof keek ze op.”
http://sharp5.nl/claarsnotes/?e=2767
“Op een koude avond stapte ik in Amsterdam in. Het eerste coupétje was afgesloten. Op het deurtje zat een scheve rode sticker met 'defect'. In het andere zat in het hoekje bij het raam een eenzame dame op leeftijd, verdiept in haar boek. Toen ik de deur openschoof keek ze op.”
http://sharp5.nl/claarsnotes/?e=2767
37marieke54
“Beard’s charming command of her subject has had a palpable effect in England, where the university study of classics is on the rise…”
Lang en mooi artikel over Mary Beard.
http://www.newyorker.com/magazine/2014/09/01/troll-slayer
Lang en mooi artikel over Mary Beard.
http://www.newyorker.com/magazine/2014/09/01/troll-slayer
