prachtige enscenering halverwege het boek, waar twee van de drie hoofdpersonen - twee mannen- over seksualiteit spreken, op de vloer van een wachttoren, waar ook twee Vietnamese wachten zitten, die er niets van kunnen verstaan. Doet denken aan Decamerone of the Canterbury tales.

Het boek bevat veel humor, mooie observaties.
Dialogen zijn kernachtig. ( )

Eigenlijk eerder een novelle of uitgesponnen verhaal, ook vanwege de kernachtige plot. Speelt in een historisch weinig besproken tussenperiode vlak voor Dien Bien Phu terwijl de Amerikanen alk beginnen het land (mede) te runnen. De verteller is een illusieloze journalist in Saigon, de quiet American zoals zijn Vietnamese geliefde Phuong hem noemt is Pyle, liefst zonder voornaam, die probeert de oorlog te winnen door een derde partij te steunen: niet de koloniale machten, niet de Vietminh ('de communisten') maar generaal The, de Kao Dai leider. Deze kleurloze, nette, conservatieve, all-American jongen wordt ook meteen verliefd op Phuong en wil haar ee toekomst bieden, trouwen, niet een tijdelijke bijzit laten zijn van verteller Granger. Het duurt een tijdje voor Granger achter Pyle's politieke activiteiten komt. We beginnen met Pyle's dood en de verdenking die de Surete tegen Granger koestert. Boek is wel ingenieus opgezet. De beschrijvingen van Vietnam en de oorlog zijn spannend en maken een authentieke indruk. Hotel Continental waar een bom ontploft, zagen wij nog steeds. Mijn enige bezwaar is eigenlijk het licht anecdotische karakter van het boek (ook al snijdt het ook morele kwesties aan als vuile handen maken). ( )

Over een uitgebluste Britse journalist in Saigon en een idealistische Amerikaanse attaché, in de tijd van de oorlog van de communisten tegen de Fransen. Weer zeer vernuftige constructie, met verschillende verhaalniveaus. Centrale thematiek: is het wel mogelijk om niet betrokken te zijn. Eén van Greenes beste romans ( )