Kort pamflet waarin Walschap zijn rancunes tegenover kerk en geloof van zich afschrijft. Pure apologie met chronologisch overzicht van zijn strijd en zijn persoonlijke ontwikkeling, uitvallen tegen zijn onwaardige belagers die hem de eerste Vlaamse pornografische schrijver noemen. Voorspelling volle¬dige ontkerstening van Vlaanderen. Herdruk van 2 verweerarti¬kelen over kerk en kunst. Conclusie: het laat me nu allemaal koud.
Kernpassage p 920: "Zo werd onthaald een mens van goede wil, die een katholiek Vlaams auteur wilde worden en de katholieke Vlaamse letterkunde omhoog wilde stoten. Hij werd diep ge¬krenkt. Hij heeft moeten inzien dat een katholieke literatuur in Vlaanderen, op bevel van onbevoegde paters en pastoors met een laatste aanhang van zogezegde letterkundigen, zich onder-werpen moet aan een castratie, welke geen kunstenaar die naam waardig met zijn geweten kan overeenbrengen. (...) Hij heeft dit alles onherroepelijk de rug toegekeerd. Wat hij hier verhaalt is voor hem heel lang geleden. Hij weet hoe totaal onbelangrijk het was." ( )