‘Het schilderij van Salvatierra is vier kilometer lang en is door hem alleen geschilderd’, begonnen toen hij twintig jaar werd heeft hij er tot zijn dood aan gewerkt.
Het verhaal over deze schilder, door een ongeluk in zijn jeugd zonder spraakvermogen, is een fascinerende geschiedenis die door één van zijn zonen wordt verteld. Wanneer na de dood van de schilder zijn zoons ontdekken dat aan de reeks van beschilderde rollen het jaar 1961 ontbreekt, beginnen zij een zoektocht naar deze ontbrekende schakel. Wat volgt is een fraai beeld van het Argentijnse plattelandsleven, maar bovenal een indrukwekkende impressie van het leven van de vader die ‘s morgens om zeven uur begon met schilderen, om tien uur naar zijn werk bij de posterijen ging om vervolgens na werktijd weer doorging met zijn levenswerk.
Waar gesproken taal ontbreekt, ontstaat het beeld; een gegeven dat in dit boek op fraaie wijze wordt beschreven. De rest moet verrassing blijven.

Een korte roman, met veel verbeeldingskracht geschreven. ( )