Wie schreef het ?

De brave soldaat Švejk is een bedenksel van de Praagse journalist, schrijver, kroegzitter, anarchist, zwendelaar, hondenverkoper, revolutionair, grappenmaker en bedenker van ‘wetenschappelijke fantasiebeesten’ Jaroslav Hašek. Hij schreef het naar zijn eigen ervaringen als soldaat in het Oostenrijks-Hongaarse leger tijdens de eerste wereldoorlog. (Zelf liep Hašek bij aankomst aan het front vrijwel onmiddellijk over naar de Russische vijand).
Hašek en zijn anti-held Švejk lijken erg op elkaar, zowel uiterlijk als innerlijk. Ze zijn beiden kogelrond en voorzien van een flinke dorst en honger. Ze beleven ook beiden de wildste avonturen op hun vrijwel identieke route naar het oostfront.
Hašek stierf in 1923 arm en berooid, zonder het vierde deel van ‘zijn Švejk’ te voltooien.

Waarom je dit boek moet lezen ?

Omdat de geschiedenis er heel anders uitziet door de ogen van de geniaal/domme soldaat Švejk dan door deze van generaals en andere gezagsdragers. Švejk is de schijnbaar argeloze, altijd vriendelijke soldaat die, door elk bevel letterlijk te nemen en tot in het absurde uit te voeren, het autoritaire gezag en militaristisch gedrag te kijk zet. Hij trekt van plaats naar plaats en vertelt de ene anekdote na de andere, waarbij steeds het logische eindpunt willens en wetens omzeild wordt.
Iedereen die een stevige dosis volkse levenswijsheid, vermengd met bij wijlen kostelijke humor lust, kan ik dit boek van harte aanbevelen. De ernst van het gekozen onderwerp (de oorlog) wordt door de meeslepende en eenvoudige schrijfstijl van de auteur uiterst verteerbaar gemaakt.
Met zijn ontwapenende, naïeve gedrag lijkt Švejk de wereld op zijn kop te zetten en toch kan je hem met moeite ongelijk geven. Het boek in de uitgave van uitgeverij Pegasus werd verlucht met de oorspronkelijke tekeningen van Hašek’s vriend Josef Lada en geven het boek zijn onnavolgbare sfeer.

Een fragment :

Een grote tijd vraagt om grote mensen. Maar er bestaan ook anonieme, bescheiden helden, zonder de glorie en de historie van een Napoleon, terwijl een analyse van hun karakter de faam van zelfs een Alexander de Grote in de schaduw zou stellen. Zo kan men tegenwoordig in de straten van Praag een wat sjofele man tegen het lijf lopen, die zich niet eens bewust is van zijn werkelijke betekenis voor de geschiedenis van onze nieuwe, grootse tijd. Bescheiden gaat hij zijns weegs, hij maakt het niemand lastig en zelf wordt hij evenmin door interviewende journalisten lastiggevallen. Als men hem zou vragen hoe hij heet, zou hij eenvoudig en bescheiden antwoorden: ‘Ik ben Švejk…’ ( )