De belevenissen van een muurbloem door Stephen Chbosky

Ik heb de laatste versie van dit boek, de Colibri versie: een klein dik boek. Geweldig tof formaat, makkelijk overal mee naar toe te nemen en dat wil je: eens je aan dit boek begint wil je niet meer stoppen met lezen. Zelfs al heb je (net als ik) de film (aanrader) al gezien.

We volgen Charlie die naar de bovenbouw gaat, hij is geen sukkel maar heeft niet echt vrienden. Hij is te slim, te eerlijk, te anders. Ik zou zeggen: iemand met ‘opwijkingen’. Want het is niet omdat je niet bent zoals de rest dat dat fout, ‘afwijkend’ is.

Omdat Charlie het niet altijd makkelijk heeft begint hij brieven te schrijven aan iemand, het lijkt hem makkelijker dan een dagboek bijhouden. Dit boek is de bundeling van deze brieven. We volgen Charlie doorheen het schooljaar, met zijn ups en downs: we zijn er bij als hij vrienden wordt met Patrick en Sam, als hij voor het eerst lsd neemt, als hij dromen heeft over zijn overleden tante Helen,…

Het knappe aan dit boek is dat het je door de vele levensechte personages en dialogen echt meeneemt naar de (school-) wereld van Charlie en zijn vrienden. In zijn brieven verbloemt hij niets, hij is eerlijk over de goede en de trieste dingen én alles wat eigenlijk niet ok is. Dit maakt dit boek heel realistisch, het maakt ook dat dit boek op vele Amerikaanse scholen verboden werd wegens té controversiële inhoud.

Charlie is een denker, een dromer, een muurbloem. Hij schrijft zoals hij is en dat maakt dat ik best wel wat pareltjes van zinnen heb onderlijnd (…”en ik herinnerde me die ene mooi-weer-dag toen ik onderdeel was van de lucht.”)

Het enige minpuntje aan dit boek vind ik het ontbreken van een lijstje met daarin alle boeken die Charlie heeft gelezen en besproken.

De belevenissen van een muurbloem is het type boek dat scholen verplicht zouden moeten laten lezen door hun leerlingen (in plaats van verbieden). Er valt zo veel uit te halen. Een pareltje. ( )

Charlie is 15, bijna 16, en een slimme maar wat stille en meegaande jongen. Hij begint brieven te schrijven aan een onbekende vriend, om als een soort dagboek te observeren wat er om hem heen gebeurt en hoe hij daar zelf in past. Een ‘coming of age’ boek noemen de Engelsen dat mooi.

In een vlotte en makkelijke schrijfstijl worden de rake observaties van Charlie zo goed leesbaar, dat het soms pas later tot je doordringt dat het eigenlijk wel erg, of schokkend is, wat er gebeurd. Zijdelings merk je dat er mensen misbruikt zijn, worden er drugs gebruikt, komt er een abortus langsfietsen — maar het gaat vooral over de interacties tussen mensen, tussen de banden van vriendschap, liefde, en bloed. Eerste liefdes, familieruzies, innerlijke groei en er achter komen wie je zelf nu eigenlijk bent. Erg mooi en goedgeschreven boek vond ik het. ( )