Tragjedia e Fridrih Niçes është një monodramë. Në skenën e fjalës së tij të shkurtër ai vetë është i vetmi personazh. Në çdo ortek të çdo akti qëndron një luftëtar i vetmuar nën qiellin gjithë shtrëngatë të fatit të tij. Pranë apo rrotull tij nuk ndodhet askush, nuk shohim ndonjë grua që të zbusë me praninë e saj atmosferën e tensionuar. Çdo lëvizje bëhet vetëm prej tij. Disa figura që shoqërojnë në fillim hijen e tij, shoqërojnë luftën e tij trimërore me ca gjeste memece çudie dhe tmerri dhe gradualisht prapësohen e tërhiqen sikur të ndodheshin pranë ndonjë rreziku. Askush nuk vendos të futet në rrethin e këtij fati. Gjatë gjithë jetës Niçja flet, lufton, vuan në vetmi.