Ik heb genoten van dit boek. Het refereert naar de Max Havelaar en andere nederlandse literaire boeken vanuit het gezichtspunt van een buitenlander. Eén van de beste boekengeschenken van de laatste jaren. ( )

Het boekje (boekenweekgeschenk 2011) is een verzameling schetsen van een vluchteling die in Nederland zijn nieuwe vaderland heeft gevonden. De korte hoofdstukken zijn, soms als variatie op een boek of gedicht van een Nederlandse schrijver, over het algemeen wel aardig maar blinken niet uit in schrijfkunst. Het hoofdstuk ‘Ispahan’ is -door de speelse verwijzing naar het gedicht ‘De Tuinman en de Dood’ van P.N. van Eyck -overigens wel geslaagd. De overige verhalen ontberen die prikkelende subtiliteit. ( )

Met plezier gelezen. Knap dat de auteur dit verhaal op een boeiende manier kan vertellen in minder dan 100 bladzijden. ( )

Ik ben eigenlijk wel een fan van Abdolah, maar wist niet goed wat ik met het verhaal aanmoest, kon er geen lijn in ontdekken. ( )

Aardig onderwerp van Kader Abdolah voor dit boekenweekgeschenk: het verhaal van een uit Iran gevlucht schrijver, die in Nederland aangekomen zijn passie voor het schrijven in het Nederlands voortzet, met uiteraard veel overeenkomsten met de levensgeschiedenis van Abdolah zelf. Daardoorheen gevlochten verwijzingen naar en citaten uit de Nederlandse literatuurgeschiedenis, waarmee Abdolah zijn lezers wellicht wil laten zien hoe mooi deze wel niet is?
Het boek zelf is echter minder inspirerend, het komt op mij over dat het verhaal van Abdolah door het format van dit boekenweekgeschenk in een verkeerd jasje is gestoken. Het verhaal springt van de hak op de tak, er is geen tijd voor uitgebreide beschrijvingen of wat meer diepgang in het verhaal. Personages komen en gaan weer en de literatuur citaten worden er op het oog vrij willekeurig doorheen gevlochten zonder duidelijke binding met de rest van het verhaal.
Wat mij betreft teleurstellend, een mooi idee voor een verhaal maar wellicht beter uitgekomen in een wat langere roman. ( )