Spanje, de jaren zestig en zeventig. De tijden van het Franco-bewind lopen ten einde, maar de repressie woedt nog in alle hevigheid. De geheime politie zorgt voor een sfeer van verraad en angst. Wie zijn nu die mensen die zich in zo’n organisatie thuisvoelen, waar laten zij zich door leiden en hoe komen zij tot hun verraderlijke praktijken ?
In dit boek vertellen een aantal burgers, zowel voor- als tegenstanders van Franco, anekdotes die betrekking hebben op Justo Gil. Overlopend van ambitie en een niet te bedwingen wens tot rijkdom en gezag vestigt deze immigrant zich in Barcelona en wordt hij één van de vele medewerkers van de Brigade Social.
Qua compositie zit het boek goed in elkaar. Het verhaal, samengesteld uit verhaalde anekdotes, mist echter door die veelheid aan impressies ‘de glans van de diepgang’. De sfeer die getekend wordt is weliswaar indrukwekkend maar je zou als lezer toch meer van al die mensen willen weten. De karakters blijven vaak wat aan de oppervlakte en dat doet de opzet van het boek geen goed.

Waar de schrijver wél slaagt is de wijze waarop hij de verziekte samenleving van die jaren beschrijft en er ook duiding aan geeft. Na lezing bleef ik toch met ‘een zucht’ even stil, dat wel. ( )