En dat is dan alweer het vierde deel met de volgende vijf hoofdstukken over de avonturen van ..ja.. van wie eigenlijk? Als lezer krijg je zo nu een stokje om je aan vast te houden zodat je denkt dat je nog weet waar je bent maar of dit stokje werkelijk is, is ook nog maar de vraag.
Dit spel van werkelijkheden en verhalen in verhalen, kan mij niet lang genoeg gespeeld worden. Vooral ook omdat Mike Carey het verbindt met bekende mythologische personages zoals Sinbad en Moby Dick.

Het grootste gedeelte speelt zich af op zee en dit levert prachtige tekeningen van de cover artiest Yuko Shimizu op. Het lijnenspel van deze Aziatische manier van tekenen brengt de golven aan het deinen en neemt de lezer mee in alle bewegingen op het schip.

De tekeningen van Peter Gross vind ik persoonlijk minder boeiend. Het zijn doelmatige tekeningen in een stijl die ik altijd als eerste voor me zie als ik aan de doorsnee strip denk. Niet storend, niet bijzonder. Het steunt verder het verhaal en dient dus zijn doel.

Stairway to Heaven is het extraatje achterin dat zowel in tekenstijl (Al Davison) als in verhaal mijn huid deden opkrullen van de voortdurend ingehouden spanning. De letterlijk eindeloze weg die de stuk voor stuk aaibare aangeklede dieren afleggen, heeft alles in zich om tot een verhaal te komen waar je met een goed gevoel bij achterblijft. Niet verbazend dat dit niet zo blijkt te zijn maar toch knap hoe sterk het gevoel op hoop dat het wel goed komt, wordt opgeroepen.

Bij herlezing in 2014:
De eerste bladzijden grepen mij gelijk door de tekenstijl en vooral de kleursetting. Zonder verdere uitleg is het onmiddellijk duidelijk dat het hier om een scène uit het verleden gaat. En dat is precies wat ik zo mooi aan graphic novels vind, de tekeningen die zoveel meer meegeven dan alleen de verbale communicatie die we tot onze beschikking hebben.

In dit deel is het vooral Tom Taylor die op zoek is naar de bron van zijn eigen krachten en die van zijn vader. Die zoektocht voert hem via allerlei avonturen naar het binnenste van een walvis, een leviathan waar hij allerlei bekende verhaalpersonages ontmoet zoals Pinokkio, Sinbad en Baron van Münchhausen. Hij ontdekt dat hij van alles kan omdat de massa lezers in hem geloven. Nu is de vraag waarvoor hij gemaakt is.

Ondertussen is er een nieuwe speler in het spel, de Toymaker. Deze figuur heeft zich nooit willen binden aan groep Unwritten maar wil nu wel iets voor hen doen, namelijk zorgen dat Tom Taylor niet sterft maar ook niet in leven blijft. Daarvoor neemt de Toymaker de touwtjes letterlijk als een poppenspeler in handen en manipuleert Lizzie Hexam en Richie Savoy zo dat zij naar haar toekomen. Helaas voor haar hebben zij niet de informatie over Tom die zij zoekt.

Inmiddels zijn we ook te weten gekomen dat Richie in een vampier aan het veranderen is. Dus de aanval van de aartsvijand van Tommy in het vorige deel, heeft wel degelijk invloed op Richie gehad. Mooi uitgespeeld.

Bij het herlezen van deze reeks vallen dit soort zaken veel beter op hun plaats. En zo ook de toegift Stairway to Heaven waarin Pauly Bruckner als haas een angstaanjagend manipulatieve invloed uitoefent op de onschuldige beestjes die op een oneindige trap elke dag weer een stuk verder klimmen. Zijn hartvochtigheid is zo bovenmaats dat het onmogelijk is enige sympathie voor hem op te brengen en dat terwijl het in een haas veranderd zijn toch best wat medelijden zou kunnen oproepen.

Geen idee wat de makers van deze serie nog allemaal van plan zijn maar het is zeker dat als de reeks voltooid is, ik zeker alle delen nog eens zal lezen. ( )