Boek over de grotschilderingen in Lascaux dat ik kocht voor de mooie prentjes, maar al evenzeer voor het inleidende essay van Georges Bataille. Ik ben er niet zo zeker van dat dat laatste een goede reden was. Het essay van Bataille is onderhoudend, maar schematisch en weinig informatief. Het verhaal over de ontdekking, de beschrijving van de gebruikte technieken en de verklaringen voor de raadselachtige tekening van 'de man in de put' worden naar noten achteraan verschoven. Bataille filosofeert liever over wat de mens tot mens maakt. Hij komt uit bij de creatie van het taboe, een drang naar (rituele of symbolische) overschrijding ervan en de mens als 'homo ludens' eerder dan 'homo sapiens': schepper van religie en kunst, die zich door zijn 'spel' onderscheidt van zijn voorgangers. Aan het einde van de rit blijft de tekst wat oppervlakkig, wat van de schilderingen niet gezegd kan worden. ( )