Sommige boeken zijn een belofte als je ze ziet liggen in de boekhandel. Ze beloven je wijsheid, inzicht of gewoon kennisoverdracht. Dat lijkt een open deur, maar kijk maar eens goed, de meeste boeken doen dat niet zo uitgesproken als bijvoorbeeld dit boek. Dat kan mijn kleine zusje ook, belooft je veel te leren over modene kunst en vooral waarom het kunst is. En volgens the Guardian zou de schrijver ook nog eens de beste leraar zijn "die je ooit hebt gehad". Ik weet niet hoe het met uw leraren gesteld is geweest (of nog is), maar de beste leraar is hij zeker niet.

Toen ik het boek ter hand nam, ging ik ervan uit dat dit boek eenvoudig uit kon leggen wat moderne kunst kunst maakt. Niet dat ik daar nu zo'n sterke behoefte aan had voor mijzelf, maar wel om het eventueel aan een kennis cadeau te doen waar ik nog wat discussies heb gehad over, jawel, het kunstgehalte van moderne (mn. abstracte) kunst. Dit zijn discussies waar ik nooit goed uitkom; het lukt maar niet goed om dezelfde ervaring over te dragen die ik heb gehad. Wellicht wat naief, maar een poging kan natuurlijk nooit kwaad.

Het gaat eigenlijk al meteen verkeerd in de inleiding. Hoewel hij terecht stelt dat waardering voor moderne kunst mede wordt gevoed door aanschouwing en kennis van onder andere kunstenaar en object, slaat hij kompleet de plank mis door te stellen dat alleen domoren het genie van genoemde kunstenaars ontkennen. Het domste wat je kunt zeggen is dat je iemand dom noemt omdat diegene niet hetzelfde ervaart, waardeert of dezelfde kennis heeft als jezelf hebt. Het nodigt eigenlijk al niet uit om verder te lezen omdat je misschien een genoemde kunstenaar niet kent. Of erger nog, dat als je vol spanning verder het boek leest en ondanks kennisoverdracht en uitleg nog steeds niet het genie van een kunstenaar inziet, jezelf als domoor zou moeten bestempelen. Hiermee diskwalificeerde het zich al meteen al cadeauboek.

Ik ben toch maar door gaan lezen en het boek leest aardig vlot weg. Wel begint de stijl al vrij snel te irriteren. Gompertz is zelf standup comedian geweest en heeft volgens eigen zeggen daarmee successen geboekt als het ging om uitleg van moderne kunst. Dat komt eigenlijk niet goed uit de verf in dit boek. Ergerlijk wordt het als hij verhalend wordt en voorvallen beschrijft, waarvan de schrijver ervan uitgaat dat het zo gebeurd had kunnen zijn en dan overgaat op uitleg en kennisoverdracht. Wat wil je nou? Een roman schrijven of leren hoe iets ontstaan is? Hij wil beide tegelijkertijd en schiet daarmee zijn doel voorbij.

Daarbij komt nog dat het boek schandalig weinig afbeeldingen heeft. Regelmatig kom je bij beschrijvingen van werken die hij als belangrijkste of eerste aanzet benoemt en die dan uitgebreid gaat beschrijven en becommentarieren. Maar die staan dan niet afgebeeld!!! Maar weer wel werken waar een enkele zin aan wordt besteed. Helemaal vreemd is het als de schrijver kleuren van een werk gaat beschrijven en er alleen een zwart wit afbeelding is weergegeven. En hoewel er al sites zijn met een overzicht van de meeste werken, moet je steeds je tablet erbij pakken om te kijken waar de schrijver het eigenlijk over heeft. De meest complete die ik heb gevonden is deze : http://www.pinterest.com/KunstLEV/dat-kan-mijn-kleine-zus-ook/

Goed, wat is het nou, een leerboek, een studie, een goede introductie voor de leek (of hulp voor liefhebbers als ik)? Geen van allen eigenlijk. Het is een persoonlijke visie van iemand die van kunst houdt en dat graag zou willen overbrengen maar daar eigenlijk toch niet in slaagt. Dat komt me bekend voor .... en waarom ben ik dan zo kritisch? Nou, omdat het boek om het in het Engels te zeggen 'presumptuous' is. Het is precies dat waar mensen die niet zoveel met moderne kunst op hebben, zo'n hekel aan hebben: neerbuigend, zelfingenomen, hautain, zelfgenoegzaam en aanmatigend. En dat is echt jammer. ( )

"Dat kan mijn kleine zusje ook" is een verhalende geschiedenis van de moderne kunst vanaf de impressionisten tot aan de kunst van na 2000. Het verhaal is redelijk onderhoudend, maar er zijn in mijn ogen twee grote bezwaren aan dit boek.
Het eerste bezwaar is dat de moderne kunst als een doorlopend verhaal wordt verteld waarin alleen de allerbelangrijkste kunstenaars (en dan vooral nog schilders) aan bod komen. Ik denk dat er tegelijkertijd veel kunstenaars zijn geweest die zich niet in een hokje lieten stoppen en vooral deden wat ze zelf interessant vonden.
Het tweede en grootste bezwaar is het geringe aantal illustraties in het boek. Er worden tal van schilderijen besproken zonder dat daar een illustratie van de te zien is.
Kortom, voor mensen die al aardig wat van moderne kunst weten is het een handzaam overzicht, maar voor de leek is het niet aanschouwend genoeg. ( )