De twee verhalen in Lida boeaja zijn zo Indisch als wat: in het titelverhaal winnen de zachte, ondoorgrondelijke, vrouwelijke krachten het van de genadeloze en politieke mannelijke. In 'Een perkara' betreden we de aparte wereld van de Indische mensen die in Nederland zijn teruggekeerd. Ook hier is sprake van een groot geheim, waarvan de schrijfster met al haar talent voorzichtig wat tipjes oplicht.

"[...] levend teken van de halfheid die ik zélf voel, verdeeld tussen hier en daarginds, tussen de wil tot orde, koele laaglandse helderheid, en het verlangen naar de flitsende groene glans...'.