Mijn eerste Murakami, de schrijver die van alle kanten zo geprezen wordt. Samen met dat hij uit Japan komt en me die cultuur altijd wel gefascineerd heeft, kon ik de drie boeken in een voor een klein prijsje niet laten liggen. Wel een beetje spijt dat ik deze uitgave gekocht heb want de dikte van het boek maakte het lezen er niet gemakkelijker op.

Het eerste hoofdstuk vond ik gelijk een domper. Al is de schrijfstijl lekker vlot, de inhoud deed mij gelijk gemaakt aan. Een scène in een taxi waarbij een muziekstuk op de radio te horen is dat precies zijn hoogtepunten heeft op momenten dat de hoofdpersoon belangrijke beslissingen neemt en is afgelopen als zij de deur van de taxi dichtslaat, zou voor film of televisieserie misschien kunnen werken maar op schrift is het veel te veel bedacht naar mijn smaak.

Ik ben door blijven lezen omdat ik toch wilde weten wat er nu zo boeiend is aan Murakami en ik me niet door een eerste hoofdstuk wilde laten afschrikken. Meerdere malen bleef ik wat haken bij het voortdurend noemen van westerse artiesten en kunstenaar waarbij ik me afvroeg of de vertaler hiervoor gekozen had of dat dit er oorspronkelijk ook gestaan heeft. Maar een enkele keer wordt er een Japanse naam genoemd. Het drinken van een kopje chocolademelk van Van Houten cacao, haalde me helemaal uit het verhaal. Samen met het noemen van westerse filosofen ging ik me steeds meer realiseren dat Japan zich ook wel veel meer op het Westen heeft georiënteerd en dat het wel eens zou kunnen kloppen dat al die namen daar ook bekend zijn. Dat idee maakt de wereld tegelijkertijd groter én kleiner. Als Westerling vind ik het alleen jammer om in een Japans boek tegen te komen wat ik toch al ken.

Het verhaal dat uit twee gezichtspunten verteld wordt is enorm uitgebreid en had van mij wel in een derde gekund van wat het nu is geworden. Er zitten ook heel erg veel herhalingen in. De personages overdenken nog wel eens wat ze net gedaan hebben maar omdat dit net ook al verteld is, is het saai om dat zo snel nog eens te lezen. Ook wordt er van alles expliciet uitgelegd waardoor de leeslol wordt weggenomen. Met wat meer subtielere hints was het kwartje ook wel gevallen en was het leuker geweest.
Wanneer dit zijn gebruikelijke schrijfstijl mocht zijn dan vrees ik dat dit ook gelijk het laatste boek is dat ik van hem heb gelezen. Het idee van het verhaal is op zich wel interessant en leuk gevonden maar de uitwerking verpest een boel. ( )

mooi begin, maar kan wel dunner en ontaard een beetje kitch
beschrijving van de tvbelstingophaler, vader van Tengo is mooi ( )

Boek 1 is echt heel goed, ik vind het mooi verhalend geschreven, alweer met veel verwijzingen waardoor je er wat van opsteekst. De volgende boeken zijn wel wat te lang uitgevallen. ( )

Weer een heerlijk verhaal van Murakami. Wat in eerste instantie twee verhalen lijken, blijkt steeds meer en meer onderdeel van hetzelfde verhaal te zijn. Het waren 2 boeken en ik heb ze in een ruk achter elkaar door gelezen.
De levens van Aomame en Tengo hielden me van begin tot eind in hun greep. Er komt nog een derde deel. Ik kan niet wachten. Aomame liet ik achter op een vangrail langs de snelweg met een pistool in haar mond. Tengo liet ik achter aan het begin van zijn speurtocht naar Aomame. ( )