Lichtvoetige roman die speelt met begrippen als identiteit en schrijverschap en die de spot drijft met de jaren zestig en zeventig, de politiek, het Zweedse literaire milieu en de Zweedse Akademie. Ik neem aan dat een betere kennis van de Zweedse cultuur en geschiedenis het leesplezier aanzienlijk doet toenemen. Voor wie daar niet over beschikt, draait het vooral om manier waarop Eklman het schrijverschap opsplitst in de 'echte' schrijver en de publieke figuur. Wie draagt wat bij tot het auteurschap en waar eindigen de feiten en begint de fictie? Naar mijn gevoel zit er meer in het onderwerp dan Ekman eruit haalt (of misschien moet ik zeggen: Ekman haalt er andere dingen uit dan ik zou verwachten). Amusant, maar van Ekman had ik meer verwacht. ( )