Een levenswerk. Door: Rachel Cusk.

Dit boek verscheen al eerder in vertaling (in 2004) onder de naam: In het land van moeders. Het is alweer de derde druk maar ik las het nog niet, tot nu.

Ondertussen ben ik 43, bewust kindvrij én fan van Cusk. Dus las ik deze week een boek ‘over het moederschap’. En dacht heel vaak: zo blij dat ik geen kinderen heb ;) Niet omdat Cusk het moederschap als een voorportaal van de hel beschrijft (hoewel); wél omdat ze het zo eerlijk én met humor opschrijft. Ze schuwt de rauwe kantjes, momenten van wanhoop, de uitputtingsslag van het niet doorslapen, de epische momenten van vertwijfeling niet.

Rachel Cusk schrijft zoals ze altijd schrijft: met een genadeloze, trefzekere pen en verfijnde humor, veel humor. Met dit verschil: Een levenswerk is, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Contouren, De tweede plaats, Kudos,…autofictie. Wat me veel moeilijker te schrijven lijkt, als je het goed wil doen, en dat doet ze. Dit boek is persoonlijk en publiek, zelfs politiek soms. Hoewel het heel Cusk is, intiem, zal het voor moeders universeel aanvoelen, denk ik.

Een levenswerk is geschreven tijden de zwangerschap (6 maanden na de geboorte van de eerste dochter) en de eerste levensmaanden van haar tweede dochter; een huzarenstuk want afgaande op wat ik in dit boek las gaan baby’s en boeken (lezen/schrijven) niet goed samen.

Cusk slaagt erin om een hart onder de riem te steken van (lezende) moeders; door haar eerlijkheid, scherpe blik en kritische kijk op opvoedboeken, bevallingsbrochures, wijkverpleegsters en andere ouders die doen alsof alles altijd happy happy joy joy is. De vlotte schrijfstijl, meeslepende verhalen en nodige humor maken dit een aanrader voor iedereen: fans van Cusk, fans van goed geschreven autoficie, bewuste ouders en bewust-niet-ouders. Of combinaties van. Cusk’s oeuvre is verslavend. Lees één boek van haar en je wil alles lezen, haar stem is uniek. ( )