

Klik op een omslag om naar Google Boeken te gaan.
Bezig met laden... De weg roman (2006)door Cormac McCarthy
![]()
Best Dystopias (8) » 81 meer Favourite Books (236) Best Horror Books (46) 100 New Classics (20) Books Read in 2014 (139) Books Read in 2015 (267) Top Five Books of 2020 (446) Top Five Books of 2016 (224) Books Read in 2017 (515) 2000s decade (22) Books Read in 2022 (648) A Novel Cure (194) Books Read in 2019 (917) Books Read in 2016 (3,554) Unread books (332) Books Read in 2018 (2,888) KayStJ's to-read list (192) Five star books (823) Fiction For Men (30) Books Read in 2007 (148) Character-driven SF (45) My Favourite Books (67) Unshelved Book Clubs (87) Futureworlds (5) Great American Novels (131) Books tagged favorites (379) Biggest Disappointments (531) Bezig met laden...
![]() Meld je aan bij LibraryThing om erachter te komen of je dit boek goed zult vinden.
Een man op weg met zijn zoon door een apocalyptisch landschap. De dialogen zijn kort, de beschrijvingen precies, de terugblikken beperkt en een toekomst is er niet echt. Een inktzwart verhaal. Het sprankeltje hoop is flinterdun. Zo eenvoudig het verhaal is, het blijft aan je huid kleven zoals het roet dat voortdurend uit de hemel dwarrelt. Een areligieuze religieuze roman: het bestaat. Ik had dit boek al sinds eind november in huis. Ik heb het geleend uit de bibliotheek, nadat het op een zondagmiddag in de Openbare Bibliotheek in Groningen in het kader van Zondagschrijvers in de bieb werd besproken door Arend Jan Wonink. Zonder die aanbeveling zou ik het boek niet hebben geleend. Lees verder op deze pagina van mijn boekenblog. Wat een ultra-slecht boek.De schrijver heeft het steeds weer over het grijze stoffige landschap, de zwarte bomen, dit wordt gans het boek door herhaald, en herhaald, en herhaald,en... De personages missen elk spatje diepgang, hun conversaties zijn hemeltergend nietszeggend, het enige woord dat dat de jongen schijnt te kennen is 'oké', jongens hoe banaal.Het enige andere personage waarmee het tot een 'gesprek' komt, is zo mogelijk nog ongeloofwaardiger, en irritanter dan het andere duo,een eenzame filosoof die ik persoonlijk wel in het stof zou doen bijten moest ik zoiets ooit tegenkomen. Maar eind goed al goed: net op de laatste bladzijde komt heel onverwacht een kliekje 'goederikken' langs: driewerf hoera voor dit voortreffelijk leugenachtig en -alweer- ongeloofwaardig einde! Dit was mijn eerste en meteen ook laatste boek van de schrijver zonder "aanhalingstelkens". BAH. Een geweldig boek.
But McCarthy’s latest effort, The Road, is a missed opportunity. With only the corpse of a natural world to grapple with, McCarthy's father and son exist in a realm rarely seen in the ur-masculine literary tradition: the domestic. And from this unlikely vantage McCarthy makes a big, shockingly successful grab at the universal. “The Road” is a dynamic tale, offered in the often exalted prose that is McCarthy’s signature, but this time in restrained doses — short, vivid sentences, episodes only a few paragraphs or a few lines long, which is yet another departure for him. Post-apocalyptic fiction isn't automatically better when written by Cormac McCarthy, but he does have a way of investing genre clichés with fine gray tones and morose poetry. But even with its flaws, there's just no getting around it: The Road is a frightening, profound tale that drags us into places we don't want to go, forces us to think about questions we don't want to ask. Readers who sneer at McCarthy's mythic and biblical grandiosity will cringe at the ambition of The Road . At first I kept trying to scoff at it, too, but I was just whistling past the graveyard. Ultimately, my cynicism was overwhelmed by the visceral power of McCarthy's prose and the simple beauty of this hero's love for his son. Heeft de bewerkingHeeft als studiegids voor studenten
America is a barren landscape of smoldering ashes, devoid of life except for those people still struggling to scratch out some type of existence. Amidst the destruction, a father and his young son walk, always toward the coast, but with no real understanding that circumstances will improve once they arrive. Still they persevere, and their relationship comes to represent goodness in a world that is utterly devastated. Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden. |
Populaire omslagen
![]() GenresDewey Decimale Classificatie (DDC)813.54 — Literature English (North America) American fiction 20th Century 1945-1999LC-classificatieWaarderingGemiddelde:![]()
Ben jij dit?Word een LibraryThing Auteur.
|
Het is een hopeloze wereld, en dat weet McCarthy via de vaderfiguur toch wel in de verf te zetten. Die klampt zich vast aan het redden van zijn zoon, maar beseft geleidelijk aan dat er eigenlijk geen vooruitzicht is. In de interactie blijkt de zoon te staan voor het naïeve, vertrouwensvolle, idealistische element, die de in ongevoeligheid vervallende vader regelmatig tot de orde roept. De interactie tussen vader en zoon is bijwijlen aandoenlijk en zeker het slot zal niemand onberoerd laten.
Maar net daar, in dat slot, komt de grote zwakheid van deze roman bloot te liggen. McCarthy focust zijn verhaal helemaal op deze twee mensen, die volledig op elkaar betrokken zijn en elkaar (proberen) rechthouden. Dat ligt in het verlengde van de (Amerikaanse?) obsessie om alleen het individu in het blikveld te nemen en blind te blijven voor de sociale interactie waarin elk menselijk bestaan ingebed ligt. Het is deels een kwestie van overtuiging natuurlijk, maar ik ben er zeker van dat zelfs in een post-apocalyptische wereld mensen elkaar zullen ondersteunen om een humane samenleving (herop) te bouwen, hoe moeilijk dat ook gaat; dat is gewoon het menselijke verhaal.
Als McCarthy dat probeerde duidelijk te maken, dan had hij zijn roman beter laten beginnen waar hij nu eindigt. (