Een in- en intreurig (saai) verhaal over een joods echtpaar; Richard en Edie. Ze hebben twee volwassen kinderen en ook twee kleinkinderen. Edie heeft een eetprobleem; ze is de laatste jaren alleen maar zwaarder en zwaarder geworden.
Er gebeurt eigenlijk nauwelijks wat in het boek. Het is één aaneenschakeling van somberheid.
De schrijfstijl is vreemd; een alleswetende verteller die af en toe terug springt in de tijd óf verwijzingen doet naar toekomstige gebeurtenissen. Dan ineens; bijna op het eind een hoofdstuk in de 'wij-vorm' (hier zijn de andere joodse families/vrienden aan het woord).
Spijt van dat ik dit boek gelezen heb. Ik verwachtte steeds dat er nog iets zou 'gebeuren'. Maar dat moment kwam er niet. Zonde van mijn tijd. ( )