Klik op een omslag om naar Google Boeken te gaan.
Bezig met laden... Daughters of fire (1854)door Gérard de Nerval
Geen Bezig met laden...
Meld je aan bij LibraryThing om erachter te komen of je dit boek goed zult vinden. Op dit moment geen Discussie gesprekken over dit boek. geen besprekingen | voeg een bespreking toe
Onderdeel van de uitgeversreeks(en)Livro B (15)
By publishing Les Filles du feuin 1854, Nerval offered a collection which brought together all genres, and adapted the identity of the narrative subject to each of his imaginary lives. By virtually opening with Aurelia and closing with the Chimeres, it married Romantic logic with the fragmentary oeuvre Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden. |
Actuele discussiesGeenPopulaire omslagen
Google Books — Bezig met laden... GenresDewey Decimale Classificatie (DDC)843.8Literature French French fiction Later 19th century 1848–1900LC-classificatieWaarderingGemiddelde:
Ben jij dit?Word een LibraryThing Auteur. |
INTRODUCCIÓN
0. LEER A NERVAL
El sueño es una segunda vida. No be podido traspa
sar sin temblor esas puertas de marfil o de hueso que ,tos
separan del mundo invisible.
(G. DI: NERVAL, Axrélia.)
CUANDO un, llamémoslo, crítico prepara una edición
sobre un texto, se lanza febrilmente a la recogida de
datos. Entonces, su mesa de trabajo desborda manuales
de literatura y de historia, biografias, monografias,
artículos, obras completas y, en algunos casoslos mejo
res-, viejos tratados de alquimia o de demonología,
De ese primer y necesario caos-toda cosmogonía
surge de un caos indiferenciado y primordial -va aflorando,
ordenado y parsimonioso, un discurso que pretende
desvelar los avatares de todo tipo que contribuyeron a la
creación de una obra necesariamente única.
Inmersos en ese mare magnum, enriquecedor, sin duda,
pero exterior al texto, obsesionados por el «etiquetado» del
«producto» que no puede «exportarse» sin «denominación
de origen», «peso neto», «ingredientes», etc., podemos caer
en el imperdonable error de dejar en un segundo plano o,
en el peor de los casos, simplemente obviar lo único im-
prescindible: el texto.
A Sartre le gustaba decir -en eso y
en poco más estamos de acuerdo con él- que un profesor es un
caricaturista. No le faltaba razón. Aquel que resume en el breve
transcurso de una clase lo que ha llevado años y años de...