Lev en Svetlana ontmoeten elkaar in de jaren dertig op de universiteit en beginnen een relatie. Lev meldt zich in de Tweede Wereldoorlog als vrijwilliger bij het Rode Leger. De Duitsers nemen hem al direct gevangen en hij wordt naar een concentratiekamp gestuurd. Men vraagt hem herhaaldelijk om als spion voor hen te werken, maar hij weigert. De Amerikanen die Lev bevrijden, bieden hem aan bij hen als scheikundige te werken. Hij wil echter teruggaan naar zijn vriendin, familie en vrienden in Rusland, maar wordt bij terugkeer van spionage beschuldigd en veroordeeld tot tien jaar gevangenis in de Goelag. Omdat hij als ingenieur in een elektriciteitscentrale tewerkgesteld wordt, kan hij overleven. Er komt een correspondentie van meer dan 1200 brieven tot stand tussen Lev en Svetlana. In tegenstelling tot de briefwisseling van andere gevangenen is deze volledig bewaard gebleven. De brieven tonen ons niet alleen een stuk politieke geschiedenis uit deze strafkampen in het noorden van Rusland, waar repressie, honger, armoede en ziekte overal aanwezig waren. We krijgen ook een blik op het dagelijks bestaan. Vrienden en kennissen die elkaar met gevaar van eigen leven hielpen. Opmerkelijk is dat Svetlana hem enkele keren heeft kunnen bezoeken. Lev komt uiteindelijk in 1954 vrij.
De brieven zijn aan het Memorial instituut in Moskou geschonken en de schrijver heeft ze daar ontdekt, aangevuld met een interview met het echtpaar in 2008. Een indrukwekkend boek. ( )