Irma Joubert beschrijft in haar boek ”Kind van de rivier” een wereld die veel Nederlandse romanlezers onbekend zal zijn: die van de arme blanken in het Zuid-Afrika van voor de Tweede Wereldoorlog.
Het verhaal volgt de 11-jarige Pérsomi op de voet. Het meisje worstelt met haar afkomst. Ze heeft het gevoel nergens bij te horen: niet bij de rijke boeren, die zo pronken. En niet bij haar familieleden, met hun viezigheid, laksheid, roddel, dronkenschap en zelfs incest. Het taalgebruik in het boek is hier en daar wat ruw, maar daardoor is de geschiedenis ook schrijnend realistisch.
Wat het boek extra interessant maakt, is dat het verhaal zich afspeelt tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog. Veel Zuid-Afrikanen tonen zich extreem nationalistisch, met de discriminatie van zwarte Zuid-Afrikanen en Indiërs tot gevolg. Het is intrigerend om te lezen hoe christenen de argumenten voor apartheid Bijbels weten te onderbouwen. „Lees het gedeelte uit Genesis 11 er maar op na, Pérsomi, dan zul je zien dat God zelf de grote Scheidingmaker is. Het is zijn wil dat de mensheid in verschillende talen en culturen op aarde leeft.” Het maakt dat je je afvraagt voor welke zaken wij in deze tijd blind zijn, met al onze goede bedoelingen.
”Kind van de rivier” is een prachtig, aangrijpend boek. Een roman waarmee Joubert zichzelf heeft overtroffen.