Mooi maar minder goed dan de recensies ( )

Na het fabuleuze ‘Light Years’ was dit toch een beetje een teleurstelling. Salter schreef dit boek toen hij al in de 80 was, lang na zijn andere werken. Blijkbaar heeft hij met opzet zijn stijl nog meer ontdaan van elke franje. En dat resulteert dan in een opeenvolging van hoofdstukjes met korte beschrijvingen, snelle dialogen, een magere verhaallijn, en dat is het. Ja ‘dat is het’, zoals de titel aangeeft. Salter zet bewust de zinloosheid van het ‘menselijk gedoe’ in de verf: zijn hoofdpersonages Philip Bowman en zijn collega-uitgever Neil Eddins zijn echt mannelijke mannen, ze zwerven van vrouw naar vrouw, worden vooral door hun uiterlijk aangetrokken, en verzeilen meestal na een intense sensuele periode in typische ‘gesprekloze’ relaties die plots afbreken; het is alsof het leven langs hen glipt, en dat is het, ja dat is het. Geef mij dan maar het rauwe van ‘Light Years’. ( )

Liefdesverhaal over passies en teleurstellingen die een man (beroep redacteur) in zijn leven meemaakt ( )

Salter vertelt vanalles, vaak in mooie bewoordingen, maar met regelmaat vraag je je af: Waarom? Wat moet ik hiermee? Waar leidt dit toe?
Voor fijnproevers. ( )

Is dit nu een boek van een oude man, geschreven voor oude lezers ?
De hoofdpersoon, Philip Bowman, modelleerde zijn leven en zal aan het einde van zijn boek het zoekende element van zijn bestaan waarschijnlijk niet echt verloren hebben Dat gegeven werkt Salter in deze roman op een prachtige wijze uit. De originaliteit moet echter niet in dit thema worden gezocht, integendeel, daarin zijn velen hem voorgegaan. De kracht van deze geschiedenis ligt veel meer in de wijze waarop zij wordt verhaald. In een van hem bekende poëtische stijl, met prachtige zinnen en beeldende introspecties beweegt de lezer als het ware door de geschiedenis van de man en zijn zelf gekozen biotoop. Ondanks zijn zoektocht naar liefde, blijft hij soeverein het leven ondergaan en biedt daarmee een basis voor dit indringende liefdesverhaal.

Salter schildert en dicht een verhaal met een vaste cadans, kernachtig en ook zeer herkenbaar. Soms, wanneer de tijdgeest van de jaren na de tweede wereldoorlog een plaats krijgt in het verhaal, fladderen de overige karakters aanvankelijk wat richtingloos maar vinden altijd een observatiepunt van waaruit gezien ze volledig tot hun recht komen. Erg knap gedaan.

‘Dwars door de dagen’ is indrukwekkend, ‘Spel en tijdverdrijf’ en zijn ‘Alle verhalen’ zijn betoverend; dít boek is schitterend maar mist soms relevantie doordat het milieu waarbinnen het zich afspeelt te beperkt is.
Maar geen gezeur: het is gewoon een meesterwerk waarin melancholie een manier is om met het leven om te gaan. Het maakt het niet eenvoudiger, maar wel handzamer.
‘Hij” -vertelt Salter over een vriend- ‘kon zijn leven overzien alsof het een verhaal was, zijn echte leven had hij achtergelaten, grotendeels in zijn jeugd………..’
Naar mijn mening de kern van dit boek. ( )