Grace en Andrew erven het huis van hun grootmoeder. Het huis telt een groot aantal kamers en ze besluiten er te gaan wonen in plaats van het te verkopen. Ze zijn broer en zus van elkaar en vinden hun relatie dermate sterk dat zij ervan gaan dat samenwonen onder een dak geen problemen zal veroorzaken. Er ontstaan echter irritaties en wrijvingen als de vriend van Andrew en romanschrijver James Derain bij hen intrekt.

Grace is bezig met een proefschrift over de positie van ongehuwde moeders in de negentiende eeuw, benaderd vanuit de optiek van de literatuur in die tijd. Zij krijgt het verzoek een manuscript te lezen dat als titel De kindmoeder draagt. Het past binnen haar opdracht en wordt voor haar heel erg actueel wanneer haar persoonlijke omstandigheden ingrijpend wijzigen

De kindmoeder is de laatste misdaadroman die werd uitgegeven van de vorig jaar overleden Engelse misdaadauteur Ruth Rendell. Zij schreef in haar leven een groot aantal boeken die wereldwijd zijn uitgegeven en die haar grote roem hebben gebracht en werd door vriend en vijand Queen of Crime genoemd. Vooral op latere leeftijd behandelde Ruth Rendell sociale en maatschappelijke thema’s in haar boeken en dat is ook het geval in De kindmoeder.

De kindmoeder begint goed met het verhaal over Grace en haar broer Andrew die in het huis van hun overleden oma gaan wonen. Rode draden in het verhaal zijn de positie van ongehuwde moeders en homoseksualiteit in het conservatieve Engeland. Mooi uitgewerkte karakters en fraaie beschrijvingen van situaties en omgeving zoals dat van Ruth Rendell bekend is en verwacht mag worden. Op een bepaald moment houdt deze zorgvuldige opbouw echter op en begint een ander verhaal. Het verhaal over de kindmoeder is een verhaal in een verhaal. Dit tweede verhaal is duidelijk minder van niveau en op sommige momenten wat langdradig. Het taalgebruik is plechtig en hoogdravend en je moet daar als lezer van houden om er geboeid door te kunnen blijven. De personages zijn goed uitgewerkt, de sfeertekeningen treffend en de psychologische ondertoon duidelijk aanwezig maar toch is er ook een zekere oppervlakkigheid en voorspelbaarheid die voor Ruth Rendell heel ongewoon is. Spanning ontbreekt totaal, ook als het verhaal in het verhaal af is en verder wordt gegaan met de oorspronkelijke vertelling. Het einde is onbevredigend abrupt.

De kindmoeder is geen thriller maar eerder een misdaadroman die veel Ruth Rendell fans als teleurstellend zullen ervaren. ( )