De hoofdpersoon heeft tijdens de Russische revolutie op zestienjarige leeftijd -uit zelfverdediging- een moord gepleegd waarvan later zal blijken dat het slachtoffer niet werkelijk is gedood. Dat zou een prachtig en origineel thema voor een boek kunnen zijn, zo dacht ik.

Het valt allemaal erg tegen. De verhaallijn wordt opgeluisterd met existentiële gedachtenkronkels waar je op den duur gewoon moe van wordt, terwijl je halverwege de vertelling toch al kan raden hoe het afloopt. Vooral dat schier eindeloze puberale gefilosofeer ging mij op den duur tegenstaan. Laat ik maar zeggen: ik kon kennelijk niet in de stemming komen om het boek te leren waarderen. ( )

De 16 jarige hoofdpersoon wordt tijdens de Russische burgeroorlog achtervolgd, maar schiet zijn tegenstander neer. Hij denkt dat de man dood is en vlucht op diens paard. Deze gebeurtenis blijft altijd in zijn gedachten. Hij gaat na de oorlog in Parijs als journalist werken. Wanneer hij jaren later een roman van Alexander Wolf leest, waarin het incident volledig wordt beschreven, trekt hij de conclusie dat de man nog leeft en gaat op zoek naar de schrijver. Iedereen die hij ontmoet is op zijn manier in hem geïnteresseerd. Zoals de Russische emigrant die hij in een restaurant treft en met Wolf in een partizanenoorlog heeft gevochten. En ook zijn vriendin die hij op een bokswedstrijd heeft leren kennen, toont interesse voor Wolf.
De lezer wordt stapje voor stapje naar een spannend einde geleid. Aan de ene kant wordt er over de oorlog en de dood gefilosofeerd, aan de andere kant over de zin van het leven. Een klein boek van 188 pagina’s, maar van grote klasse. ( )