Philip Yancey's boeken intrigeren me al vele jaren. Zijn onderzoekende instelling, nuchterheid en durf om juist de controversiële onderwerpen in het christelijk geloof rondom lijden, ongerechtigheid, houding ten opzichte van joden en nu gebed te lijf te gaan, spreken aan. Voor Bidden las hij tientallen brieven met gebedsonderwerpen en vele boeken over het gebedsleven vóór er een eigen compositie van 390 pagina's van te maken. De eerste 100 pagina's kostten me veel tijd en aandacht vanwege de vele waardevolle lessen. Heeft bidden zin? Heeft het invloed op ons en/of op God? Als God alles weet, waarom dan nog bidden? Kortom: maakt het enig verschil of je bidt of niet?

Yancey zoekt moedig zijn weg in het een plek geven van de positie van de bidder, het object van ons gebed, de balans tussen verhoorde en onverhoorde gebeden, lichamelijke genezing versus lijden, wonderen versus vaste natuurwetten. De eenzijdige benaderingen van gebedsgenezers, claims op het kennen van Gods wil in goede of juist slechte tijden en de pijnlijke constateringen van ongeneeslijk zieken, hartekreten en lijden, ze krijgen allemaal gepaste aandacht. Anekdotes, praktijkverhalen, opvattingen van scrijvers, filosofen en natuurlijk vooral het leven en werk van Jezus Christus geven inzicht in het nut en de noodzaak van bidden, zonder te vervallen in de sfeer van zelfhulp, new age, welvaartsevangelie of juist een defaitisme.

Vrijwel aan het eind van zijn boek staat wat mij betreft een goede samenvatting van waar Philip Yancey op uitkomt: "Door onszelf in Gods aanwezigheid te brengen, en ons een glimp van het uitzicht van boven te schenken, brengt het gebed een radicale verandering teweeg in de manier waarop wij het leven ervaren. Geloof tijdens smarten doet er meer toe dan genezing van smarten. Het zich onderwerpen aan Gods wil verdient de voorkeur boven redding van de kruisiging. Nederigheid telt meer dan bevrijding van een doorn in het vlees. In de gevorderde gebedsschoo, waar men God liefheeft met de gehele ziel, verdwijnen twijfels en worstelingen niet, maar vermindert hun effect op ons." ( )