Toch wel fijn, zo'n boek over kaarten. Ik kan mij The Hobbit en Lord of the Rings niet voorstellen zonder de kaart van Midden-Aarde bij de hand. Bij ieder werk van historische (non)fictie dat ik lees, wil ik graag een kaart (of Google Earth) erbij hebben om de personages nog beter op hun stappen te kunnen volgen en net iets dichter bij hun beleving te komen. Garfield heeft er voor gezorgd dat het boek nergens zwaar op de hand wordt door er meerdere amusante of leerrijke anekdotes door uit te weven over concurrentie tussen kaartenmakers, over kaarten in de oorlog, over kaartendieven en kaartenhandelaars, over hoe mannen en vrouwen op een andere manier kaartlezen, tot aan de digitalisering van kaarten toe. Ondanks alle GPS-apps of Google Maps e.d. kan ik mij geen reis voorstellen zonder een kaart op zak te hebben. Inderdaad een erg fijn boek voor wie van kaarten houdt. ( )

Ik beken dat ik een nerd-achtige relatie heb met kaarten, vooral historische kaarten: ik kan er minutenlang naar turen en steeds nieuwe ontdekkingen doen, de visuele informatie in mijn brein toevoegen aan wat ik via een andere weg weet, en daar een nieuw perspectief uit putten. Simon Garfield speelt daar helemaal op in. Hij brengt een heel luchtige en toch goed gedocumenteerde geschiedenis van de ontwikkeling van kaarten, tot en met het stadium van de digitale kaarten. Garfield schuwt de anekdotiek niet, en dat is natuurlijk leuk, maar zijn erg Britse focus verarmt dit werk dan weer. En door de razendsnelle technologische ontwikkelingen dreigt zijn slothoofdstuk (de redactie van het boek is afgesloten in het najaar van 2012) heel vlug achterhaald te worden. In elk geval: voor de freaks absoluut een aanrader. ( )