Een kleindochter vertelt over het leven van haar grootmoeder die tijdens de oorlog koos voor het fascisme ( )

Misschien niet Mazzantini's beste of meest gekende werk maar evengoed de moeite om te lezen. De vertelster brengt het verhaal van haar grootmoeder wiens leven een exponent was van het vroeg 20e eeuwse Italië. Maatschappelijke beperkingen als vrouw, het verlies van een kind, het fascisme waar ook zij voor kiest en de woelige naoorlogse jaren, vergden veel van haar grootmoeders incasseringsvermogen. Grootmoeder overwint ook de eenzaamheid na de dood van haar man en herontdekt zichzelf door het reizen. Maar haar leven eindigt met een gestaag verval, zonder veel glorie... zoals dat nu eenmaal met gewone mensen gaat. Mazzantini hield mij de hele tijd geboeid; enkel het laatste kwart van het boek vond ik minder sterk. ( )