Geweldig donker fantasy verhaal in de vorm van een soort van sprookje voor volwassenen.

Een 40'er komt terug in zijn geboortedorp ivm een begrafenis van een van zijn ouders. Zich terugtrekkende komt hij terecht bij het huis aan het einde van de straat, wat hem doet terugdenken aan de zomer dat hij 7 was. Toen woonden de dames Hempstock, oma, moeder en Lettie in het huis aan het einde van de straat. De dames Hempstock zijn onsterfelijken, oma heeft zelfs de creatie van de maan meegemaakt. Lettie had die zomer het jongetje meegenomen naar een stukje in de bossen achter het huis waar ze werden opgeschrikt door een voorwereldlijks wezen. Deze kwam vervolgens in de echte wereld door het lichaam van het jongetje als een poort te gebruiken. Om het wezen weg te krijgen uit de huidige wereld moeten er drastische maatregelen worden genomen....
Mooi, betoverend beschreven door de auteur van Coraline. Waar Coraline een sprookje voor kinderen was, maar ook leuk voor volwassenen, is dit boek een sprookje voor volwassenen en ook leuk voor volwassenen (maar mss iets te eng voor kleinere kinderen) ( )

Langere tijd volgde ik op Neil Gaiman zijn eigen blog het ontstaan van dit boek zonder dat er iets van weggeven werd. Het enthousiasme en de zenuwen van de schrijver hierbij prikkelde mijn nieuwsgierigheid des te meer en de verwachting werd hoog gespannen.
De titel sprak enorm tot de verbeelding en voordat het boek uitkwam werd ook de kaft onthult. Een wonderlijke plaatje waarom alleen al ik dit boek zou hebben aangeschaft.
De uitgavedatum werd steeds een beetje vervroegd en in plaats van eind juni, viel half juni het boek in mijn brievenbus.
De kaft in het echt is net zo schitterend als op mijn beeldscherm met het verschil dat de kaft niet alleen voelbare letters heeft maar ook de oceaan tastbaar is gemaakt. Even was ik verwonderd over de zeer slordig afgesneden bladzijden maar de Duitse Amazone had er een briefje bij gedaan met uitleg hierover. Het was een bewuste keuze om op deze manier het boek uit te brengen en wordt wel rauer Schnitt of ungeschnittenes boek genoemd. Bij een boek van Neil Gaiman vind ik het ook wel heel erg passen.

Voorzichtig ben ik aan de proloog begonnen met het idee om zo lang mogelijk over dit verhaal te doen zodat ik er lang van kon genieten. De eerste dagen is dat gelukt met een of twee hoofdstukken per dag. Maar halverwege was er geen houwen meer aan. Het was te mooi en te wonderlijk om aan de kant te leggen.

Over de inhoud wil ik niets zeggen dat is iets dat ieder voor zich kan ervaren. Wat ik er wel over kwijt wil is dat de wereld die Neil Gaiman hier weet te scheppen er een is die zeker ergens bestaat. Het is de wereld die de volwassen mens van binnen in zich draagt en komt uit de kindertijd waarin alles nog mogelijk was. Als we daar allemaal voor open zouden staan, bevatte de wereld heel andere gevaren dan die we nu zien en zijn er vriendschappen waar we altijd naar verlangen.

Neil Gaiman heeft het wederom helemaal waar weten te maken. ( )