In dit boek geeft Mallory een overzicht hoe het er voor staat met het zoeken naar het Indo-Europese thuisland in 1989. Daarnaast is dit boek een zeer goede introductie tot het hele Indo-Europese verhaal. Voor het volgen van de Indo-Europese argumenten in de mogelijke religieuze, mythologische en cultische reconstructie in het hedendaagse heidendom, is dit boek volgens mij onmisbaar.

De materie is soms taai, maar Mallory doet zijn best, ook met droge humor, je stap voor stap mee te nemen in de wereld van archeologie en taalhistorie. Hij beschrijft regelmatig diverse mogelijke interpretaties, waarbij hij ook de voor- en tegenargumenten niet schuwt en zaken open laat als die gewoon open zijn. Hierin is dit boek een goede basis voor verdere studie.

Hij schetst de ontdekking van de Indo-Europese taalgroep in de 18e eeuw. Daarna beschrijft hij de diverse taalgroepen, inclusief archeologische onderbouwingen, in Azië en Europa. Hij lardeert dit met vele voorbeelden van gereconstrueerde Indo-Europese, en niet Indo-Europese woorden, die een beetje een beeld geven van de betreffende cultuur. Tegelijkertijd geeft hij aan hoe lastig het is om tot bijvoorbeeld een consensus over de reconstructie van een woord, laat staat tot een mogelijke betekenis van dat woord te komen. Daarna gaat Mallory in op de mogelijke reconstructie van een Proto-Indo-Europese cultuur. Daarvoor moet hij eerst een kort uitstapje maken naar een overzicht van de Indo-Europese religie en mythologie.

In dat hoofdstuk besteedt hij veel aandacht aan de tripartite hypothese van Dumézil, om te eindigen met de conclusie dat 'Mythology and Reality' twee heel verschillende zaken zijn. Zelf ben ik geen fan van Dumézil's theorie, en ook tegen enkele door Mallory (of van Dumézil geciteerde?) aangedragen voorbeelden m.b.t. de tripartite verdeling in de Noordse mythologie ken ik de nodige tegenargumenten zoals o.a. door Lotte Motz aangedragen in haar boek The King, The Champion and The Sorcerer.

Het laatste deel wordt besteed aan het zoeken van een mogelijk Indo-Europees thuisland. Dit is even een taai stuk, met vele namen van culturen en veel archeologie. Hij eindigt dit hoofdstuk met de conclusie dat er nog veel niet bekend is. Gezien de publicatiedatum van dit boek, ga ik ervan uit dat er in de tussentijd meer ontdekt is. Haarmann is bijvoorbeeld veel beslister over het mogelijke thuisland in Die Indoeuropäer. ( )